fot. Fotolia Kim była św. Hildegarda z Bingen? Św. Hildegarda żyła w XII wieku i była założycielką kilku klasztorów. Od dzieciństwa wyróżniała się niezwykłą inteligencją i przepowiadała przyszłość. Na placach i w kościołach głosiła ewangelię i nawoływała duchowieństwo do odnowy. Jej zalecenia dotyczące zdrowego żywienia i leczenia chorób naturalnymi metodami cieszą się wielkim zainteresowaniem. Papież Benedykt XVI ogłosił ją w 2012 roku doktorem kościoła. Porady dietetyczne św. Hildegardy 1. Zadbaj o ogólną dietę dla dobra ciała i duszy Podstawą każdego posiłku wg mniszki powinien być orkisz. Zalecała także duże porcje warzyw i owoców (ale nie wszystkich). Nabiał i mięso radziła ograniczać. 2. Wybieraj tylko najlepsze warzywa Za takie uważa się: koper włoski, seler, wszystkie fasole, cieciorkę, buraki, marchew, pietruszkę, chrzan, cebulę, dynię i inne warzywa dyniowate (cukinię, kabaczek), czosnek. Natomiast znawcy programu zdrowia świętej benedyktynki radzą ograniczyć: ziemniaki, paprykę, pomidory, ogórki, wszystkie kapusty i kalafiory. 3. Wybieraj tylko polecane owoce i nasiona Z tej grupy produktów w uwspółcześnionej diecie św. Hildegardy cenione są: jabłka, kasztany jadalne, migdały, czereśnie, wiśnie, pigwa, dereń, jeżyny porzeczki, daktyle, maliny, cytrusy, gruszki. 4. Uważaj na trucizny Na liście „trucizn kuchennych” entuzjaści teorii zdrowego żywienia opracowanej przez świętą umieścili: por, truskawki, brzoskwinie i śliwki. Radzą także sporadycznie sięgać po borówki, węgorza, wieprzowinę i wszystko, co wędzone. Rzecz jasna przestrzegają przed konserwami, margarynami, zupami w proszku i kostkami bulionowymi. Przykładowy jadłospis w diecie św. Hildegardy Śniadanie: 2 kromki chleba orkiszowego z masłem, białym serem, szczypiorkiem i plastrem pomidora, napar z kopru włoskiego lub pokrzywy. Chleb powinien być z razowej mąki zupa dyniowa, makaron orkiszowy z małą porcją duszonego kurczaka, surówka z marchwi i ciasteczka orkiszowe słodzone miodem, napar z 2–3 placuszki z grysu orkiszowego, mleka, jajek i ziół, usmażone na oliwie, oleju rzepakowym lub maśle. Naturalne wspomagacze zdrowotne w diecie mniszki Miód gruszkowy Kilka gruszek rozgotuj i wymieszaj z kilkoma łyżkami ciepłego miodu oraz startymi na proszek ziołami: korzeniem niedźwiedzim, gałgantem, lukrecją i pieprzycą. Proporcje ziół nie są ściśle określone. Hildegarda sugeruje tylko, aby najwięcej wziąć korzenia niedźwiedziego, a lukrecji i pieprzycy najmniej. Miód pomaga na migrenę, duszności, odtruwa, poprawia odporność. Sivesan Wymieszaj: 16 g proszku z nasion kopru włoskiego, 8 g gałgantu, 4 g dyptamu i 2 g jastrzębca. Dodaj 2–3 szczypty do 20 ml wina i pij godzinę po obiedzie. Leczy choroby układu pokarmowego, skórę, poprawia przemianę materii, wspomaga krążenie i wzmacnia. Mieszanka z dziewanną Wymieszaj: po 30 g dziewanny, kopru włoskiego, kopru ogrodowego i 20 g szanty. Wsyp do 0,75 ml wina i podgrzewaj 3–4 minuty. Przecedź, pij kilka razy dziennie po 3–4 łyżki. Pomaga pokonać przeziębienie i grypę. Zastosowana przy pierwszych objawach, nie dopuszcza do rozwoju choroby. Dowiedz się więcej o dietach na zdrowie: na podstawie tekstu autorstwa Barbary Lasoty/Pani domu

Olbrzymi przyrost zachorowań na choroby cywilizacyjne w ostatnich latach niepokoi, ale również pobudza do działań aktywizujących w zakresie rozwoju profilaktyki zdrowotnej. Jednym z najważniejszych elementów profilaktyki jest dietetyka, która rozwija się intensywnie i przynosi coraz to nowe propozycje dotyczące zdrowego odżywiania. Wydaje się, iż nasza wiedza o koncepcjach medycznych i dietetycznych, które przekazała potomności św. Hildegarda pojawia się i intensywnie rozwija, właśnie wtedy kiedy jest najbardziej potrzebna, obok weganizmu i wegetarianizmu, diet odkwaszających, odżywiania wg grup krwi, diety rozdzielnej czy diety o niskim indeksie glikemicznym. Gdy zastanawiamy się nad chorobami cywilizacyjnymi, których powstawanie łączymy z nieprawidłowym stylem życia i odżywiania, to wymieniamy kilka teorii. Pierwsza z nich to teoria o toksemii organizmu. Zanieczyszczenie organizmu powstaje w wyniku spożywania wysoko przetworzonej żywności, pozbawionej naturalnych wartości odżywczych poprzez rafinację, intensyfikację produkcji czy nadużywanie związków chemicznych stosowanych do jej produkcji. Druga teoria powiązana z powyższą dotyczy przyczyn osłabienia organizmu z powodu nadmiernego spożycia cukru, który „odżywia” komórki rakowe i „wykrada” związki odżywcze. Cukier i syrop glukozowo-fruktozowy stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia człowieka ze względu na ich nieograniczone stosowanie do produkcji żywności oraz częste uzależnienie konsumentów od cukru. Kolejna szeroko dyskutowana teoria dotyczy zanieczyszczenia ludzkiego organizmu poprzez pasożyty i grzyby chorobotwórcze. Jest to z kolei ściśle powiązane z odżywianiem się nadmierną ilością cukru. Z tego też wynika szeroko rozumiany problem obniżania odporności. Układ immunologiczny człowieka i jego siła działania zależna jest bowiem od tego czy nasz organizm zaopatrzony jest w odpowiednią ilość składników odżywczych, mineralnych i witamin. Te z kolei zależne są od prawidłowego odżywiania, ale też mądrego leczenia. Leczenie objawowe, które króluje w XXI w., skutkuje niestety „wyłączaniem” systemów odpornościowych człowieka. Pozostaje nam odnieść się jeszcze do dwóch problemów coraz częściej wymienianych jako źródła zachorowań. Są to: stres oksydacyjny i wolne rodniki oraz zakwaszenie organizmu. Stres oksydacyjny i powstawanie wolnych rodników związane są z naturalną drogą osiągania równowagi organizmu w zakresie obrony przed utlenianiem i wolnymi rodnikami. Dzieje się to poprzez systemy enzymów, kontrolujących procesy utleniania. Dlatego właśnie dieta powinna być odpowiednio zaopatrzona w tzw. antyoksydanty – substancje w odpowiednim stężeniu hamujące utlenianie. Jeśli są one dostarczane w ilościach niedostatecznych, to w organizmie zachodzą reakcje chemiczne wywołujące choroby degeneracyjne. Zakwaszenie organizmu to z kolei sytuacja w której dochodzi do odłożenia się nadmiernej ilości kwaśnych produktów przemiany materii w ciele. Najbardziej zakwaszające są nadmierne ilości spożywanego mięsa, tłuszczów zwierzęcych, słodyczy oraz zbyt mała ilość warzyw i owoców, które są pożywieniem o charakterze zasadowym. Wśród współcześnie wymienianych i szkodliwych dla zdrowia człowieka produktów spożywczych znajdziemy: cukier oraz syrop glukozowo–fruktozowy, pszenicę, która została zmodyfikowana przez człowieka, wieprzowinę oraz kurczaki z hodowli intensywnych, wysoko przetworzone i rafinowane produkty, mięso złej jakości, szczególnie spożywane w postaci wędlin oraz nadmiar mleka UHT. Gdyby poszukać mniej naukowych określeń dotyczących odporności człowieka, to można powiedzieć, że na straży naszej odporności stoją: prawidłowo funkcjonujący przewód pokarmowy, umiarkowane emocje oraz przestrzeganie podstawowych zasad zdrowego odżywiania, szanującego prawa natury i zmienność pór roku. Co św. Hildegarda mówi o odporności? W sytuacji braku odporności z pomocą przychodzi nam podejście św. Hildegardy – czyli całościowe spojrzenie na człowieka powołanego przez Boga do życia na Ziemi i żyjącego w harmonii z przyrodą. Wydaje się, że św. Hildegarda i jej medycyna może być antidotum na problemy XXI wieku. Św. Hildegarda mówi: Człowieku!, jesteś najważniejszy, ale masz też być odpowiedzialny, dlatego działaj odpowiedzialnie i przestrzegaj najważniejszego przykazania, czyli przykazania miłości. Wśród narzędzi do pracy ze sobą podawanych przez świętą mniszkę, poza pracą duchową i całą psychologią człowieka znajdziemy ważne wskazówki odnośnie do zdrowego życia, czyli: dieta, posty i środki lecznicze pochodzące ze świata przyrody. Św. Hildegarda przypomina nam: Żadna inna planeta (…) nie ma takiego wpływu na człowieka jak Księżyc. To samo tyczy się pór roku, gdyż decyduje o nich Księżyc, a także stanu powietrza, to znaczy ulewy czy suszy zimą, czy podczas pełni lata, bo i te zjawiska podlegają wpływom księżyca. Wszystkim kieruje Księżyc, gdyż jest on matką wszystkich pór roku i wszystkie czasy liczone są według Księżyca. (…) Czas Księżyca nie rządzi jednak naturą człowieka, jakby Księżyc był bogiem czy człowiek otrzymywał od Księżyca jakieś moce natury lub Księżyc dodawał coś lub odejmował ludzkiej naturze czy o czymś decydował.(…) Człowiek jest wprawdzie poddany fazom Księżyca, ale pozostaje wolny w swoich decyzjach.(…) Zmienność pór roku to kolejny wielki cykl, któremu poddany jest człowiek.(…) Człowiek musi uświadomić sobie te naturalne cykle przyrody i żyć zgodnie z porządkiem natury. Kiedy człowiek próbuje wyprzeć się swojej natury i żyć wbrew niej – popada w choroby.” Hildegarda proponuje takie spojrzenie na człowieka, które dziś określamy, jako holistyczne. Harmonia z wszechświatem i samym sobą jest fundamentem. Wg Hildegardy człowiek funkcjonuje w czterech przestrzeniach – jeśli w nich występuje równowaga, to jest zdrowy. Nadrzędną i przenikającą wszystkie relacje człowieka, jest relacja z Bogiem. Przenika ona pozostałe trzy przestrzenie: środowiska, w którym króluje szacunek do stworzenia i przyrody, ludzkiej psychiki oraz ludzkiego ciała. Przyglądając się przestrzeni środowiska zauważamy, iż św. Hildegarda przybliża nas do myślenia o tym, że cztery żywioły mają swoje odzwierciedlenie w świecie, w którym żyjemy. Dlatego zachwycamy się tym, że istnienie czterech pór roku, czterech grup krwi, czterech baz kodu genetycznego może mieć związek z czterema żywiołami świata powołanymi do istnienia przez Boga. Wśród żywiołów znajdujemy: Ziemię, której symbolem w człowieku jest Ciało, Ogień, którego odzwierciedleniem jest ciepłota ciała, Powietrze, które wyraża się w oddechu człowieka i Woda, której przejawem w ciele człowieka jest krew. Z koncepcją czerech żywiołów, które tworzą materialny aspekt świata, wiąże się koncepcja tzw. soków (czyli humorów) które występują w organizmie człowieka. Ich równowaga (lub zaburzenie równowagi) wiążą się ze stanem zdrowia lub choroby. Koncepcja żywiołów i humorów stanowią podstawę formułowania poglądów dietetycznych. Św. Hildegarda mówi, że: „są tacy ludzie którzy są wstrzemięźliwi, kiedy chcą. Są skąpi i lubią jeść tłuste potrawy. Dlatego zbiera się u nich niebezpieczna flegma, gęsta i sucha, która nie jest wilgotna lecz gorzka. Wsłuchując się w jej niełatwe rozważania na temat zdrowia zaczynamy postrzegać żywność, jako istotny czynnik utrzymania dobrego stanu zdrowia. Gdy w organizmie powstaje choroba, jest ona dla człowieka ostrzeżeniem, ale też szansą na zmianę w życiu, której efektem będzie rozpoczęcie procesu zdrowienia. Aby to zdrowie osiągnąć św. Hildegarda proponuje zmianę diety, środki lecznicze takie jak posty i środki ziołowe, zastosowanie zabiegów z użyciem kamieni szlachetnych, okładów czy przystawianiem baniek, zrównoważenie aktywności fizycznej i odpoczynku oraz ćwiczenie się w cnotach. Co zatem proponuje dieta wg św. Hildegardy? Kuchnia Hildegardy zapewnia optymalne zaopatrzenie organizmu we wszystkie niezbędne składniki, czerpiąc w odpowiednich proporcjach ze wszystkich kategorii produktów spożywczych: z orkiszu - węglowodany złożone, błonnik, białko, witaminy, sole mineralne, nienasycone kwasy tłuszczowe z owoców i warzyw - węglowodany proste i złożone, witaminy, sole mineralne, białko roślinne z mleka i produktów mlecznych - białko, tłuszcze, wapń z mięsa i produktów mięsnych - białko zwierzęce, tłuszcze Dieta wg św. Hildegardy to dieta głównie orkiszowo-warzywno-owocowa. Orkisz będący podstawą każdego głównego posiłku, czyli śniadania, obiadu i kolacji odpowiada nowoczesnym trendom odżywiania się pożywieniem o niskim i średnim indeksie glikemicznym. Mleko i jego przetwory oraz mięso i produkty mięsne traktowane są w kuchni Hildegardy jedynie jako uzupełnienie jadłospisu, powinny być spożywane znacznie rzadziej i w ograniczonych ilościach. To dietetyka, która mówi o energii pożywienia poprzez określanie „subtelności” jego typów, czyli właściwości w zależności od tego jak wpływa ono na organizm. Pożywienie może mieć charakter: chłodny, ciepły, suchy, wilgotny i neutralny. Św. Hildegarda dzieli je na: ROZPALAJĄCE ŚRODKI ŻYWNOŚCI np. seler, owies, papryka, mięso wieprzowe, alkohol, kawa, tłuszcz, produkty pieczone i smażone CHŁODZĄCE ŚRODKI ŻYWNOŚCI np. jęczmień, gruszki, maliny, soczewica, banan, pomidor, kurczak, jogurt, sałaty, surówki, wszelkie owoce południowe ROZGRZEWAJĄCE ŚRODKI ŻYWNOŚCI np. orkisz, koper włoski (fenkuł), jabłko, migdały, nieszpułka, marony (odmiana kasztanów jadalnych), daktyle, jelenina, cynamon, goździki, gałka muszkatołowa, kardamon Wraz z nowoczesnym a jednocześnie bardzo tradycyjnym poszukiwaniem rozwiązań i twierdzeniem, że najważniejszym posiłkiem dnia jest śniadanie. Św. Hildegarda proponuje śniadanie orkiszowe jako podstawę początku dnia. Śniadanie powinno być bardzo proste, nie obciążające organów. Orkisz ugotowany razem z owocem z dodatkiem delikatnie pobudzających trawienie i wchłanianie przypraw realizuje dwa nowoczesne podejścia w dietetyce – dietę rozdzielną, gdzie węglowodanów nie łączymy z białkami by nie zaburzać pracy narządów trawiennych oraz tym, że stosowanie ziołowych przypraw stanowi podstawę wspierania pracy narządów trawiennych. Bertram i galgant muszą być obecne w każdej potrawie, od szczypty do 3 szczypt. Mają nie przenikać smaku, są bardzo ważne, bo biorą udział w procesie przemiany materii. Wszystkie te propozycje Świętej wspierają najważniejsze twierdzenie podkreślające źródło zdrowia: cały system odpornościowy człowieka jest zależny od stanu błony śluzowej jelit. Dlatego dieta według św. Hildegardy będzie w swej subtelności i umiejętności dostosowywania do indywidualnych potrzeb człowieka wspierała jego zdrowie.

SUNVITA sklephildegarda.pl - naszą pasją jest odżywianie i życie zgodne z filozofią św. Hildegardy z Bingen. Odwiedź nasz sklep stacjonarny w Warszawie lub zamów produkty on-line. Poznaj poradnię medycyny naturalnej SUNVITA (Warszawa-Bielany). Jesteśmy wyłącznym przedstawicielem i dystrybutorem w Polsce marek Posch (min.: zioła

Filet z okonia w folii Składniki: 800 g filetów z okonia, 2 łyżeczki masła, 2 cebule, 1 łyżeczka bertramu, koperek, szczypiorek, szałwia, hyzop, sól, sok z 1 cytryny, 4 łyżki stołowe wytrawnego białego wina, 4 łyżki stołowe kwaśnej śmietany Przygotowanie: Filety oczyścić, skropić sokiem z cytryny i posolić. Podzielić na cztery porcje i ułożyć na podwójnie złożonej folii. Cebulę pokroić w talarki, zioła umyć i grubo posiekać. Na każdej porcji fileta położyć pół łyżeczki masła, ćwierć łyżeczki bertramu, krążki cebuli i zioła. Polać łyżką stołową wina. Dokładnie opakować w folię i piec w piekarniku nagrzanym do 200 stopni. Podawać z łyżką kwaśnej śmietany. Masło z koprem włoskim Składniki: 125g masła, ½ łyżeczki zmielonych nasion kopru włoskiego, sól, bertram, świeżo zielony pieprz kubeba Przygotowanie: Masło zmieszać z koprem do uzyskania pienistej konsystencji, połączyć z pozostałymi składnikami i doprawić do smaku. Uformować wałeczek, zawinąć w folię i pozostawić do stężenia w lodówce. Masło można mrozić. Pasuje do wszystkich potraw smażonych, grillowanych oraz ryb. Sałata z octem winnym Składniki: Sałata głowiasta i marynata. Marynata: 2-3 łyżki stołowe octu winnego, 1 łyżeczka cukru trzcinowego, ½ łyżeczki soli, ½ łyżki oleju słonecznikowego, ew. trochę wody Przygotowanie: Sałatę poszarpać na mniejsze kawałki. Przygotować marynatę. Połączyć wszystkie składniki, doprawić do smaku, ewentualnie dodać nieco wody. Sałatę zalać marynatą, całość dokładnie wymieszać. Odstawić, aby sałata przeszła aromatem marynaty. Omlet ze świeżym serem kozim i miętą Składniki: 8 jajek, 1 pęczek świeżej mięty, 300g świeżego sera koziego, 1 łyżeczka bertramu, masło klarowane, sól lub cukier trzcinowy do posypania Przygotowanie: Połowę drobno posiekanych liści mięty podsmażyć na maśle. Dodać rozdrobniony ser kozi połączony z ubitymi jajkami. Wymieszać, również na krawędziach, aby omlet był równomiernie usmażony. Przykryć i smażyć na małym ogniu. Gotowy omlet przełożyć na ciepły talerz i udekorować pozostałymi liśćmi mięty. Omlet można podawać na słono lub słodko np. z dżemem cytrynowym. Omlet ziołowy Składniki: 400g świeżych ziół: szczypiorek, pędy młodej pokrzywy, tymianek, macierzanka, czosnek niedźwiedzi, hyzop, koperek…, 1 łyżka stołowa grubo posiekanych migdałów, 8 jajek, 1 łyżka stołowa białej mąki orkiszowej, 1 łyżeczka bertramu, sól, olej słonecznikowy Przygotowanie: Zioła umyć, usunąć grube łodygi i bardzo drobno posiekać. Wymieszać z migdałami, solą i bertramem. Jajka ubić z mąką na jednolitą masę. Połączyć z ziołami. Na patelni teflonowej rozgrzać olej i wlać masę ziołową. Delikatnie smażyć pod przykryciem przez około 25 minut, aż omlet zyska jasnobrązową barwę. Zdjąć pokrywkę, do patelni przyłożyć talerz i odwracając ją wytrząsnąć omlet. Ponownie włożyć omlet na patelnię i smażyć drugą stronę przez 10 do 15 minut. Zupa cebulowa na gaszonym winie Składniki: 300 g cebuli, 30-50 g masła, ½ łyżeczki cukru trzcinowego, pieprz kubeba, odrobina wina, 1 litr rosołu warzywnego, 1 litr gaszonego wina (patrz niżej) Przygotowanie: Cebulę pokroić w plasterki. Podsmażyć na złotobrązowo na gorącym maśle z cukrem, dodać odrobinę wina, zalać gorącym rosołem warzywnym, doprawić do smaku solą i pieprzem. Gotować przez 25 minut. Na koniec dodać gaszone wino, nie gotować. Zupę podawać z tostami orkiszowymi. Zupę można przygotować też bez gaszonego wina. Wino gaszone Składniki: 1/8 lita wina, odrobina zimnej wody Przygotowanie: Wino podgrzewać w garnku doprowadzając do wrzenia, następnie zgasić odrobiną chłodnej wody i zdjąć garnek z ognia. Jest to leczniczy środek Hildegardy przeciwko gniewowi i smutkowi. Zupa z kury z hyzopem Składniki: 1 kurczak, garść otartego hyzopu, sól, drobny makaron orkiszowy do zup Przygotowanie: Kurczaka zalać wodą w dużym garnku do gotowani zupy, dodać sól i hyzop i gotować około półtorej do dwóch godzin. Zupę przecedzić i ugotować w niej makaron. Mięso schłodzić, usunąć kości i skórę, pokroić na łatwe do spożywania kawałki i dodać do zupy. To dobroczynna i bardzo smaczna zupa zdrowotna. Nie dodaje się do niej innych przypraw. Krokiety z maronów (kasztanów jadalnych) Składniki: 400 g gotowanych maronów, 30 g masła, 100g białej mąki orkiszowej, 3 żółtka, 1 jajko, 1 łyżeczka bertramu, sól, orkiszowa bułka tarta do panierowania, olej słonecznikowy do podsmażenia Przygotowanie: Marony zmiksować lub przetrzeć, dodać miękkie masło, żółtka oraz mąkę orkiszową. Zagnieść ciasto. Ciasto pozostawić przez godzinę w lodówce. Na delikatnie posypanej mąką stolnicy uformować dwa wałki ciasta o grubości dwóch centymetrów i pokroić je na pięciocentymetrowe kawałki. W misce roztrzepać jajko, zamoczyć w nim na moment krokiet, a następnie obtoczyć w bułce tartej. Smażyć na gorącym oleju słonecznikowym na kolor złotożółty.

Przepisy na zdrowe życie Jak leczyć zgodnie z naturą Jak zachować pierwotną silę życiową Reinhard Schiller, lekarz medycyny naturalnej, jest zwolennikiem i konsekwentnym propagatorem medycyny św. Hildegardy z Bingen, dwunastowiecznej niemieckiej mistyczki i badaczki przyrody. W swojej książce Schiller odwołuje się do odktyć św.

Dieta św Hildegardy została opracowana już w XII wieku i do dziś stanowi powszechnie stosowane lekarstwo dla ciała i duszy. Jadłospis opracowany przez świętą benedyktynkę wspomaga proces odchudzania, regeneruje osłabiony chorobą organizm i jest pomocny w leczeniu wielu dolegliwości. Podobnie jak dieta owsiankowa, dieta św Hildegardy przewiduje menu obfitujące przede wszystkim w produkty zbożowe. W tym przypadku podstawą żywienia jest jednak orkisz, który powinien być obecny w każdym głównym posiłku. Pozostałe składniki jadłospisu to warzywa i owoce. Mięso oraz nabiał są natomiast traktowane jako produkty uzupełniające, zatem ich spożycie powinno być ograniczone do minimum. Dieta św Hildegardy – zasady Zdaniem mniszki orkisz powinien być składnikiem każdego śniadania, obiadu i kolacji. Święta wymieniła też warzywa i owoce, które powinny wchodzić w skład jadłospisu. Należą do nich: • fasola,• groch,• rzodkiew,• koper,• czerwone buraki,• dynia,• marchew,• chrzan,• seler,• kapusta,• cebula,• daktyle,• gruszki,• jabłka,• owoce dzikiej róży,• jeżyny, • wiśnie,• pigwa. Dieta św Hildegardy przewiduje też spożycie orzechów włoskich, laskowych oraz migdałów. Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, że zdaniem benedyktynki nie wszystkie owoce i warzywa nadają się do jedzenia na surowo. Bez obróbki termicznej można spożywać właściwie wyłącznie jabłka zimowe. Produkty mięsne i nabiałowe powinny być spożywane rzadko i z umiarem. Hildegarda uważa, że najbardziej pożyteczne jest mięso jelenie i sarnie, koźlina, cielęcina, wołowina oraz baranina. Mniszka wymienia też ryby, które od czasu do czasu powinny znaleźć się w jadłospisie. Należą do nich śledź, pstrąg oraz szczupak. W umiarkowanych ilościach wskazane jest masło z krowiego mleka, gotowane lub smażone kurze jaja, cukier, sól oraz miód. Istnieją też produkty, które zdaniem św. Hildegardy powinny zostać bezwzględnie wykreślone z codziennego jadłospisu. Śliwki, truskawki, brzoskwinie i por. Odradzane jest też mięso wieprzowe, z dzika, kiełbasa, wędzonka, margaryna, majonez oraz borówki. Jakie rezultaty daje dieta św Hildegardy z Bingen? Dieta św Hildegardy daje zdumiewające efekty nie tylko w obszarze odchudzania, ale także oczyszczania organizmu. Jadłospis orkiszowy obfituje w błonnik, który usprawnia patrystykę jelit. Dodatkowo należy zaznaczyć, że dieta św Hildegardy przewiduje menu, które właściwie eliminuje nadmiar tłuszczu. Efekty? Stopniowa redukcja tkanki tłuszczowej i oczyszczenie organizmu z toksyn. Specjaliści są zdania, że tak skomponowany jadłospis jest niezwykle przydatny w regeneracji organizmu nadwyrężonego chemioterapią. Z kolei wysoka zawartość thiocyanatu przeciwdziała rozwojowi nowych komórek nowotworowych. Dieta św Hildegardy – przepisy Jak wspomnieliśmy wcześniej, dieta św Hildegardy przewiduje jadłospis obfitujący w orkisz. Poniżej przedstawiamy przykładowe dzienne menu: • śniadanie – dwie kromki chleba z razowej mąki orkiszowej z niewielką ilością masła i chudego twarożku, jeden sparzony pomidor, herbata z pokrzywy;• obiad – zupa z dyni z makaronem orkiszowym, gotowane jabłko z odrobiną cukru;• podwieczorek – ciastka orkiszowe posmarowane niewielką ilością miodu;• kolacja – placki z mąki orkiszowej, napar z kopru włoskiego.

dieta św hildegardy przepisy