- Ustawa o rachunkowości wskazuje tylko ogólne zasady dokonywania odpisów aktualizujących. Powinny one zostać doprecyzowane w polityce rachunkowości. Jakie rozwiązania przyjmują w niej firmy? Odpowiada Odpowiada Ireneusz Czapski Menedżer w Baker Tilly Poland : W praktyce można wyodrębnić trzy podejścia. Pierwsze to podejście indywidualne. Polega ono na odrębnej analizie każdej wierzytelności. Bierze się wtedy pod uwagę różne czynniki, np. upływ terminu płatności i dotychczasowe doświadczenia we współpracy z danym kontrahentem. Jest to pracochłonne. W praktyce taka analiza jest możliwa przede wszystkim w firmach, które zawierają niewielką liczbę transakcji opiewających na znaczne kwoty. Druga metoda polega na ustaleniu ścisłych reguł tworzenia odpisów aktualizujących. Zwykle wysokość odpisu uzależniona jest od tego, jak bardzo wierzytelność jest przeterminowana. Przyjmuje się na przykład, że na należności przeterminowane powyżej 60 dni tworzony jest 10-proc. odpis. Gdy nie są one spłacane przez sześć miesięcy, wzrasta on do 50 proc., a po roku odpis jest równy wysokości wierzytelności. Ireneucz Czapski Jak prezentować w bilansie Zgodnie z art. 35b ust. 1 ustawy o rachunkowości wartość należności aktualizuje się, uwzględniając stopień prawdopodobieństwa ich zapłaty, poprzez dokonanie odpisu aktualizującego w odniesieniu do: 1) należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub w stan upadłości – do wysokości należności nieobjętej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, zgłoszonej likwidatorowi lub sędziemu komisarzowi w postępowaniu upadłościowym; 2) należności od dłużników w przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego – w pełnej wysokości należności; 3) należności kwestionowanych przez dłużników oraz z zapłatą których dłużnik zalega, a według oceny sytuacji majątkowej i finansowej dłużnika spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna – do wysokości niepokrytej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności; 4) należności stanowiących równowartość kwot podwyższających należności, w stosunku do których uprzednio dokonano odpisu aktualizującego – w wysokości tych kwot, do czasu ich otrzymania lub odpisania; 5) należności przeterminowanych lub nieprzeterminowanych o znacznym stopniu prawdopodobieństwa nieściągalności w przypadkach uzasadnionych rodzajem prowadzonej działalności lub strukturą odbiorców – w wysokości wiarygodnie oszacowanej kwoty odpisu, w tym także ogólnego, na nieściągalne należności. A na czym polega trzecia metoda? Jest połączeniem dwóch poprzednich. Wtedy firma, co do zasady, przyjmuje bowiem tworzenie odpisów na podstawie ściśle określonych kryteriów. Jednocześnie w polityce rachunkowości postanawia się, że część wierzytelności jest analizowana indywidualnie. Zwykle chodzi o wierzytelności powyżej pewnej kwoty lub specyficzne, np. kontrahent został postawiony w stan upadłości bądź likwidacji. Która z tych metod jest najlepsza? Każda ma wady i zalety. Zależy to od specyfiki firmy. Trudno sobie wyobrazić, że sieć hurtowni o rocznych obrotach liczonych w milionach złotych współpracująca z kilkoma tysiącami klientów będzie na koniec roku analizować indywidualnie każdą z wierzytelności, nawet jeśli chodzi o kilkaset złotych. Byłoby to bowiem zbyt pracochłonne. Inaczej będzie w spółce zajmującej się działalnością budowlaną, która jest podwykonawcą przy budowie dróg i wystawia tylko kilka faktur w roku dla dwóch odbiorców. Trzeba jednak przyznać, że z perspektywy audytora sprawozdania finansowego lepsza wydaje się metoda tworzenia odpisów oparta na ściśle określonych kryteriach. Dlaczego? Kryteria tworzenia odpisów są ściśle ustalone i zapisane w polityce rachunkowości. Odpisy aktualizujące tworzone na podstawie tak zapisanych reguł są łatwiejsze do weryfikacji. Możliwości wpływania na wynik finansowy spółki są wtedy o wiele mniejsze. Minimalizacji ulega w tym przypadku czynnik subiektywnej oceny ryzyka nieściągalności przez zarząd. Jakie błędy popełniają firmy w polityce rachunkowości, kształtując zasady dokonywania odpisów aktualizujących? Zwykle polegają one na niedostatecznym uregulowaniu tego zagadnienia. W polityce rachunkowości powinny się znaleźć konkretne wskazówki, na podstawie których np. dział finansowo-księgowy decyduje o dokonaniu odpisu i jego wysokości. Ma to być swego rodzaju algorytm postępowania, który nie pozostawia zbyt dużej swobody osobom podejmującym decyzję w tym zakresie. Tymczasem w przyjętych w firmie zasadach rachunkowości dość często można znaleźć tylko ogólne informacje, które są niewiele bardziej precyzyjne niż postanowienia ustawy o rachunkowości. Na jakie inne nieprawidłowości natrafiają biegli rewidenci? Zasadą jest, że weryfikacja odpisów aktualizujących zajmuje audytorom znaczną część czasu przeznaczonego na badanie sprawozdania finansowego. Dotyczy to szczególnie firm, które stosują metodę weryfikacji polegającą na analizie indywidualnej wierzytelności. Tłumaczą one czasem, że nie tworzą odpisu, bo ten kontrahent zawsze płaci z opóźnieniem. Uważają, że nie ma znaczenia fakt, że zwykle spóźniał się kilka dni, a teraz jest to już pół roku. Odpisy aktualizujące budzą więc wiele wątpliwości i jest to jeden z obszarów badania, w których znajdowanych jest najwięcej nieprawidłowości. Wynikają one z braku współpracy różnych działów firmy, np. do księgowości nie docierają informacje z departamentu sprzedaży, że wstrzymano dostawy do jednego z kontrahentów, ponieważ przestał regulować swoje zobowiązania, albo kancelaria prawna obsługująca firmę nie przesyła jej informacji, że kontrahent został postawiony w stan upadłości. Czasem jest już pewne, że kontrahent nie zapłaci wierzytelności, np. zakończyło się postępowanie upadłościowe. Jednym z warunków zaliczenia takiej kwoty do kosztów podatkowych jest ujęcie tej należności jako nieściągalnej w księgach rachunkowych. Jak to wygląda w praktyce? Zawsze w pierwszej kolejności tworzony jest odpis aktualizujący wierzytelność. Należność nie staje się bowiem nieściągalna z dnia na dzień. Najpierw do wierzyciela docierają różne informacje, że spłata całej kwoty nie jest prawdopodobna, np. o rozpoczęciu postępowania upadłościowego. Warto zauważyć, że o ile utworzenie odpisu aktualizującego może następować automatycznie po zaistnieniu przesłanek wskazanych w polityce rachunkowości, o tyle decyzja o uznaniu wierzytelności za nieściągalną ma charakter biznesowy. Ostateczny głos zwykle ma więc zarząd firmy, który podejmuje decyzje na podstawie analiz przygotowanych przez dział finansowo-księgowy. Jak wyglądają w takiej sytuacji zapisy księgowe? Art. 35b ust. 3 ustawy o rachunkowości mówi, że należności umorzone, przedawnione lub nieściągalne zmniejszają dokonane uprzednio odpisy aktualizujące ich wartość. Oznacza to, że z ewidencji księgowej zniknie zarówno wierzytelność, jak i odpis. Z punktu widzenia rozliczeń podatkowych warto czasem również umorzyć wierzytelność, zanim dojdzie do jej przedawnienia. Dzięki temu można ją zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Czy firmy często stosują to rozwiązanie? Nie, takie rozwiązanie nie jest stosowane zbyt często. Zarząd osoby prawnej, decydując się na umorzenie wierzytelności, tak naprawdę rezygnuje bowiem z części jej majątku. Może się więc pojawić zarzut działania na szkodę spółki z lub akcyjnej. Nieco inaczej wygląda sytuacja, gdy chodzi o księgi rachunkowe osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Przedsiębiorca indywidualny może umorzyć przysługującą mu wierzytelność związaną z prowadzoną firmą bez narażania się na zarzut niegospodarności lub działania na szkodę.
w Krajowym Rejestrze Sądowym - w przypadku dłużników zarejestrowanych w KRS - status dłużnika można sprawdzić na stronie internetowej ekrs.ms.gov.pl. Krok 3. Zadecyduj, czy skorzystasz z ulgi. UWAGA! Ulga na złe długi to PRAWO wierzyciela. To wierzyciel decyduje, czy z niego skorzysta. Chyba każdemu przedsiębiorcy zdarzyła się sytuacja, w której kontrahent uparcie odmawia opłacenia wystawionej mu faktury. Problem staje się dość poważny w momencie, gdy od takiej faktury trzeba zapłacić podatek dochodowy i VAT, a przecież nadal nie otrzymaliśmy należnego wynagrodzenia. Warto zatem wiedzieć, że w polskim systemie podatkowym funkcjonuje coś takiego, jak ulga na złe długi. Czym dokładnie jest? Jak z niej skorzystać? Tego dowiesz się z naszego poradnika. Ulga na złe długi, czyli co? Ulga na złe dni jest bardzo ciekawym rozwiązaniem podatkowym, które funkcjonuje w naszym systemie od 1 stycznia 2020 roku. Jest to legalny sposób na obniżenie należnego podatku dochodowego w sytuacji, gdy przedsiębiorca nie otrzymał należnego mu wynagrodzenia z tytułu wystawionej faktury. Mechanizm jest całkiem prosty. Pokażmy to na konkretnym przykładzie. Jan Kowalski wystawił fakturę kontrahentowi za dostawę mebli biurowych. Termin płatności wynosi 14 dni. Kontrahent jednak nie dotrzymał terminu i stale zwleka z opłaceniem faktury. W momencie, gdy od pierwotnego terminu minie 90 dni, a faktura nadal nie będzie opłacona, Kowalski będzie mógł skorzystać z ulgi na złe długi. Po prostu wyłączy nieopłaconą fakturę z wyliczeń na podatek dochodowy – zupełnie tak, jakby jej nie wystawił. Tym samym obniży należną zaliczkę na podatek dochodowy. Warto wiedzieć Ulga na złe długi obejmuje również podatek VAT. Jeśli więc jesteś vatowcem, a trafisz na nieuczciwego kontrahenta, to będziesz mógł obniżyć należny podatek VAT z tytułu tego mechanizmu. Co z dłużnikiem? Ulga na złe dni chroni poszkodowanych przedsiębiorców, jednocześnie stanowiąc bat na nieuczciwych płatników. Dłużnik, który nie opłaca faktury przez 90 dni od momentu jej wystawienia, jest zobowiązany do zwiększenia swojego przychodu o wartość tej faktury. Jeśli np. opiewa ona na kwotę 2000 złotych, to o tyle dłużnik musi zwiększyć swój przychód. Warto również wiedzieć, że ulga na złe dni została uwzględniona w tzw. Tarczy Antykryzysowej Na jej mocy przedsiębiorca będzie mógł skorygować przychód i tym samym kwotę należnego podatku już po 30 dniach od wystawienia nieopłaconej przez kontrahenta faktury. Zgłoś swój pomysł na artykułUlga na złe długi – w pytaniach i odpowiedziach jest dostępny w sprzedaży w kategorii księgarnia ( E-booki ) [ E-Beletrystyka ] w cenie 8 zł i 45 gr (osiem złoych i czterdzieści pięć groszy), Marka tego produktu jest nieznana.. Produkt jest nowy, a oferta jest dostępna na sprzedaż po kliknięciu w kup teraz lub w przycisk więcej
- Mimo wielu postulatów środowisk przedsiębiorców, jak i doradców podatkowych w przepisach antykryzowych nie wprowadzono żadnych dodatkowych zmian w zakresie ulgi na złe długi. Jest to problem o tyle istotny, iż 90 dni plus wskazany na fakturze termin płatności oznacza mimo wszystko duże obciążenie dla podatników, którzy mają szereg niezapłaconych faktur w związku z zaistniałą sytuacją w kraju – zwraca uwagę Patrycja Kubiesa, doradca podatkowy w kancelarii KIB. Ekspertka zwraca uwagę, że Ministerstwo Finansów w swoich wypowiedziach wskazuje, że pomaga przedsiębiorcom, borykającym się z problemami z płatnościami, jednak przepisy wskazują na co innego. Ulga na złe długi w VAT od stycznia 2019 roku Sprawdźmy zatem, co wynika z przepisów. Od 1 stycznia 2019 r. w uldze na zle długi w VAT obowiązują zasady, z których wynika, że podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Za nieściągalną wierzytelność uważa się taką, która nie została uregulowana lub zbyta w ciągu 90 dni od upływu terminu płatności. Artykuł 89a ustawy o VAT wskazuje jednak szereg dodatkowych warunków, jakie podatnik musi spełnić, aby móc dokonać ulgi na złe długi od niezapłaconych przez swojego kontrahenta faktur. Przede wszystkim dostawa towaru lub świadczenie usług musi być dokonana na rzecz podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, i jednocześnie nie będącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Regulacje te nie zostały zmienione przy okazji wprowadzania tarcz antykryzysowych. - Warto tutaj wspomnieć, że w ostatnim czasie te warunki zostały zakwestionowane w opinii Rzecznika Generalnego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie E. Sp. z Sp. k. z siedzibą w S. przeciwko Ministrowi Finansów (sygn. C-335/19). Rzecznik zajęła zdecydowane stanowisko o sprzeczności polskich przepisów o uldze na złe długi z prawem unijnym. Wątpliwości dotyczyły zwłaszcza dodatkowych warunków wskazanych w polskiej ustawie o VAT, jakie nie znalazły się w unijnej „Dyrektywie 112” tj. statusu dłużnika będącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji – zauważa mecenas Bartłomiej Senderowski z zespołu VAT, Akcyzy i Cła w Kancelarii Ożóg Tomczykowski. Niezapłacone faktury w podatkach dochodowych Przepisy tarczy antykryzysowej wprowadziły jednak istotne zmiany w zakresie podatków dochodowych. W ocenie Bartłomieja Senderowskiego, mają one za zadanie czasowo uelastycznić stosowanie przepisów dotyczących ulgi w podatkach dochodowych. W 2020 roku wierzyciele będą mogli skorzystać z ulgi na złe długi w podatkach dochodowych już po upływie 30 dni, a nie dopiero po 90 dniach od upływu terminu płatności. - Przychód będzie można pomniejszyć, już od okresu rozliczeniowego, w którym upłynie 30 dni od dnia upływu terminu zapłaty – podkreśla ekspert. Warunkiem skorzystania z wyżej wskazanych ułatwień jest poniesienie w danym okresie rozliczeniowym negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19. Bartłomiej Senderowski zauważa jednak, że żaden przepis nie precyzuje pojęcia negatywnych konsekwencji ekonomicznych. Jego zdaniem, może to rodzić pewne problemy interpretacyjne. - Sformułowanie to może być jednak celowe, gdyż u każdego przedsiębiorcy negatywne skutki mogą przejawiać się w inny sposób. Ważne jest, by przedsiębiorca potrafił je udowodnić za pomocą odpowiednich dokumentów, sprawozdań finansowych, bilansów czy rejestrów – podkreśla ekspert. Zobacz również: Od nowego roku brak zapłaty zmusi do korygowania rozliczeń podatkowych >> Ulgowe potraktowanie dłużników Zgodnie z obowiązującymi przepisami, dłużnik ma obowiązek zwiększenia dochodu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania niezapłaconego w ciągu 90 dni od upływu terminu płatności. Z przepisów tarczy antykryzysowej wynika jednak, że podatnik, będący dłużnikiem może nie dokonywać zwiększenia dochodu za poszczególne okresy rozliczeniowe przypadające w roku 2020, jeśli: poniósł w danym okresie rozliczeniowym negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19, uzyskane przez niego w danym okresie rozliczeniowym przychody, są niższe o co najmniej 50 proc. w stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku podatkowego. Przepisy korzystne dla dłużników, ale nie wszystkich Pytanie, co z podatnikami, którzy rozpoczęli działalność gospodarczą na przykład w połowie roku? Dla takich podatników ustawodawca przewidział, iż porównanie spadku przychodów w danym okresie rozliczeniowym będzie się odnosiło do średnich przychodów uzyskanych w roku 2019, które rozumiane są jako przychody uzyskane w roku 2019 w stosunku do liczby miesięcy, w których była prowadzona działalność gospodarcza. Taka definicja znajduje się w ustawie CIT, z kolei w ustawie PIT odnosi się do przychodów uzyskanych w poprzednim roku podatkowym, co wywołuje lekkie zamieszanie, ponieważ nie wiadomo o jakim poprzednim roku podatkowym mowa, skoro działalność gospodarcza została rozpoczęta w 2019 roku? Wydaje się, że intencją ustawodawcy było jak w przypadku ustawy CIT odnoszenie się do roku 2019. Istotnym jest jednak to, że podatnik nie mógł rozpocząć działalności w ostatnim kwartale roku 2019 i nie uzyskać przychodów z tego tytułu. Patrycja Kubiesa podkreśla dodatkowo, że zwolnienia z obowiązku zwiększenia dochodu nie będą mogli także zastosować podatnicy, którzy w roku 2019 stosowali formę opodatkowania, dla której nie ustala się przychodu, zatem wprowadzony przepis nie będzie dotyczyć np. podatników stosujących karty podatkowe. Jak wskazuje art. 51q ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT i analogicznie 38i ust. 2 pkt3 ustawy o CIT z ulgi nie mogą także skorzystać podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej w roku 2020. Znowelizowane przepisy dotyczą również podatników rozliczających się na ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych. Należy także pamiętać, iż w przypadku kiedy zobowiązania nie zostaną przez dłużnika uregulowane do momentu złożenia zeznania rocznego za 2020 r., to będzie musiał on je w nim uwzględnić. Czy zaproponowane rozwiązania są dużym ułatwieniem dla przedsiębiorców? - Wydaje się, że nie rozwiążą one problemów płynnościowych, w szczególności, że w najgorszym okresie i tak przedsiębiorcy muszą oczekiwać na upływy terminów płatności, a potem okres oczekiwania na możliwość zastosowania ulgi, który jest zdecydowanie za długi w obecnej sytuacji. Co do zasady wprowadzone regulacje nie zmieniają sytuacji wierzycieli, a jedynie ułatwiają w niewielkim stopniu sytuację dłużników – podsumowuje Patrycja Kubiesa. Z kolei zdaniem Bartłomieja Senderowskiego, sam kierunek zmian w uldze na złe długi w podatkach dochodowych należy uznać za pozytywny dla podatników, ponieważ wierzyciele będą mogli skorzystać z ulgi na złe długi szybciej niż dotychczas. - Jednakże należałoby postulować wprowadzenie podobnego rozwiązania również w podatku VAT, który ma największy wpływ na płynność finansową przedsiębiorstw. Postulaty te są tym bardziej uzasadnione wobec braku spełnienia zapowiedzi szybszych zwrotów VAT przez urzędy skarbowe. W tej kwestii wobec kryzysu spowodowanego epidemią COVID-19 nic się w praktyce nie zmieniło – podkreśla ekspert. Do podobnych wniosków doszły zresztą organizacje zrzeszające przedsiębiorców oraz rzecznik praw obywatelskich w uwagach do tarczy 4. Jeszcze dzisiaj zajmie się nimi Senat. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.Ulga na złe długi w kontekście przepisów szczególnych dot. COVID-19. Na koniec należy zaakcentować, że niektórzy podatnicy mogli być zwolnieni ze stosowania przepisów dot. ulgi na złe długi w zakresie rozliczenia PIT za 2020 r. na mocy art. 52q ustawy o PIT. Konieczne było jednak łączne spełnienie następujących warunków: Z ulgi na złe długi mogą skorzystać jedynie osoby będące podatnikami VAT, które dokonały sprzedaży i mają problem z odzyskaniem od kontrahenta zapłaty za towar bądź usługę. W jakich sytuacjach można skorzystać z tej ulgi? Rozliczenie podatku VAT na zasadach korzystania z ulgi na złe długi reguluje art. 89a ustawy o VAT. Wprowadzenie przez ustawodawcę takich regulacji ma na celu pomoc w odzyskaniu zapłaconego podatku w przypadku, gdy należne kwoty podlegające opodatkowaniu nie zostały otrzymane. Innymi słowy, jeżeli podatnik odprowadził należny podatek VAT z tytułu dokonanych czynności, za które kontrahent się z nim nie rozliczył – może starać się o odzyskanie należnej kwoty podatku, jeżeli uprawdopodobni nieściągalność wierzytelności. Zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności ma miejsce wówczas, gdy nie została ona uregulowana bądź zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu płatności wynikającego z umowy czy faktury. Z ulgi na złe długi nie może natomiast skorzystać podatnik VAT, który dokonał sprzedaży osobie, która nie prowadzi działalności gospodarczej. Chcesz dowiedzieć się więcej? Zapisz się na nasz newsletter! Faktura korygująca - czy można zmusić do poprawienia faktury? Warunki konieczne do spełnienia przez wierzyciela Aby podatnik, będący wierzycielem mógł skorzystać z ulgi na złe długi musi spełnić kilka warunków: podatnik, na rzecz którego została dokonana sprzedaż bądź świadczenie usługi musi należeć do czynnych podatników VAT oraz nie znajdować się w tracie postępowania upadłościowego bądź likwidacyjnego, w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty : wierzyciel i dłużnik powinni być zarejestrowani jak podatnicy czynni VAT, dłużnik nie może być w trakcie postępowania upadłościowego bądź likwidacji od dnia wystawienia faktury, z której wynika wierzytelność nie minęły dwa lata (licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona). Skorzystanie z odliczenia ulgi na złe długi wiąże się z dokonaniem korekty deklaracji VAT. Dla podatnika oznacza to, że powinien przede wszystkim zawiadomić dłużnika o konieczności uregulowania wierzytelności a następnie złożyć zawiadomienie do urzędu skarbowego o korekcie. Zawiadomienia dokonuje się na formularzu VAT – ZD: Ważne jest, ze korekty podatku należnego nie można dokonać wcześniej niż po upływie 14 dni, jakie ma dłużnik na spłatę należności, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia od wierzyciela. A także, że wierzyciel nie mógł wykazać tej korekty przed okresem rozliczeniowym, w którym uzyskał potwierdzenie odbioru tego zawiadomienia przez dłużnika (wyr. WSA w Poznaniu, I SA/Po 327/13). W ramach ulgi na złe długi podatnik – wierzyciel uzyska możliwość zmniejszenia podatku należnego wraz z podstawą opodatkowania tylko w dokonywaniu rozliczenia za okres, w którym upłynęło 150 dni od daty terminu płatności. Nie będzie miała tu zatem kluczowego znaczenia deklaracja za wskazany okres rozliczeniowy a termin, jaki upłynął od daty terminu płatności. Odliczenie VAT–u od zakupu nawigacji Obowiązki dłużnika w procedurze odliczania ulgi Obowiązki dłużnika w ramach odliczania ulgi na złe długi zostały uregulowane w art. 89b ustawy o VAT. Jeżeli zatem dłużnik nie zapłaci w terminie 150 dni wierzytelności w jakiejkolwiek formie, wynikającej z faktury bądź umowy, wówczas zobowiązany jest do dokonania korekty kwoty naliczonego podatku, wynikającej z faktury. Jeżeli jednak podatnik – dłużnik ureguluje wierzytelność najpóźniej do końca okresu rozliczeniowego, w którym upłynął termin 150 dni – nie powstanie obowiązek korekty. W przypadku, gdy dłużnik uregulował w terminie jedynie część należności, wówczas obowiązek dokonania korekty naliczonego podatku będzie obejmował nieuregulowaną część należności. W razie kontroli podatkowej ze strony naczelnika urzędu skarbowego lub organu kontroli skarbowej, którzy stwierdzą nieprawidłowości i naruszenie obowiązku dokonania spłaty wierzytelności w terminie 150 dni – podatnik/dłużnik będzie miał nadal prawo do dokonania korekty VAT. Wówczas też organ podatkowy, przeprowadzający kontrolę może ustalić dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30% kwoty naliczonego podatku, wynikającego z nieopłaconych faktur. Czy podatek VAT można zaliczyć w koszty firmy? Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE
ulgi na złe długi ujęto na koncie 28. I. Założenia: 1. Spółka (wierzyciel) posiada nieuregulowaną należność z tytułu dostawy towarów w kwocie: 9.200 zł plus VAT: 2.116 zł, razem brutto: 11.316 zł. 2. W odniesieniu do należności spółka skorzystała z ulgi na złe długi i skorygowała VAT należny w kwocie: 2.116 zł.
