⛱️ Czerniak U Psa Zdjęcia

2. Pod pretekstem głaskania połóż psa na grzbiecie. 3. Obejrzyj wizualnie każdego sutka: czy nie jest zaczerwieniony, czy nie jest powiększony, czy nie leci z niego żadna wydzielina. 4

Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Czerniak - częstotliwość występowania Przyczyny czerniaka Lokalizacja czerniaka Rodzaje czerniaka Czerniak a przerzuty Czerniak - leczenie Czerniak - zapobieganie Rokowania czerniaka Czerniak - częstotliwość występowania Czerniak to choroba, która jest przyczyną prawie 75% zgonów spowodowanych nowotworami złośliwymi skóry. Odsetek pacjentów chorych na czerniaka skóry wzrasta stale wśród białej populacji – od 3 do 7% rocznie – przez ostatnie 30 lat. Zwiększona liczba zachorowań bierze się z wcześniejszej wykrywalności. U ludzi rasy białej - liczba chorych na czerniaka znacznie wzrasta, gdy miejsca zamieszkania przesuwa się w okolicę równika. Odnosi się to szczególnie do białej populacji w Australii (głównie stan Queensland), gdzie notuje się najwyższy wzrost zachorowalności (ok. 40 przypadków na 100 000 mieszkańców), oraz w USA (głównie Kalifornia, Floryda, Hawaje). Wysoki wzrost zachorowań na czerniaka można zauważyć również wśród ludności żydowskiej w Izraelu (ok. 11%) i ludności białej w Nowej Zelandii (ok. 7%). Ludność afrykańska i azjatycka - tutaj zachorowalność na chłoniaka zmniejsza się. W Europie zapadalność na czerniaka skóry zmniejsza się geograficznie w kierunku południowym, co wynika z ciemniejszego koloru skóry mieszkańców basenu Morza Śródziemnego. Wśród mieszkańców północnej Europy liczba chorych na czerniaka wynosi około 6%. Większą zapadalność na czerniaka zaobserwowano również wśród ludności zamieszkującej Szwajcarię i Tyrolu. Mazur / Mazur RYC. Czerniak z plamy soczewitowatej. Lentigo maligna melanoma. Mazur / Mazur RYC. Czerniak szerzący się powierzchownie. Superfi cial spreding melanoma. Mazur / Mazur RYC. Czerniak guzkowy. Nodular melanoma. Mazur / Mazur RYC. Czerniak guzkowy. Nodular melanoma. Przyczyny czerniaka Głównymi przyczynami czerniaka są: • duże narażenie na promieniowanie ultrafioletowe, • uprawianie wspinaczki i innych sportów w wysokich górach. 1. Największą liczbę mieszkańców chorujących na czerniaka odnotowuje się w Europie, a dokładnie w Norwegii. Jest to związane w znacznym stopniu z narastającą tendencją do podróżowania i intensywnego opalania się. 2. Duże zagrożenie czerniakiem obserwuje się zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, jednak śmiertelność jest wyższa wśród mężczyzn. Jest to spowodowane niekorzystną lokalizacją guzów, powodującą ich późniejszą wykrywalność oraz predyspozycją do rozwoju bardziej agresywnych form. Wskaźnik wzrostu śmiertelności jest jednak mniejszy od wskaźnika zapadalności na czerniaka. Wynika to z lepszej diagnostyki czerniaka, a dzięki temu wcześniejszego rozpoczęcia leczenia oraz prowadzenia na szeroką skalę publicznych kampanii edukacyjnych. Czynniki wpływające na powstawanie czerniaka: • nadmierna ekspozycja i nadwrażliwość na promieniowanie ultrafioletowe (szczególnie w dzieciństwie); • poparzenia słoneczne; • długotrwałe przebywanie na słońcu; • złośliwa transformacja melanocytów; • posiadanie dużej ilości znamion (atypowych, dysplastycznych); • predyspozycje do tworzenia się piegów; • posiadanie jasnej karnacji, koloru oczu i włosów - stopień pigmentacji zależy od rodzaju melaniny oraz decyduje o tym jak działanie promieni UV działa na skórę, a w konsekwencji o rozwoju czerniaka; • intensywne, ale przerwane wystawianie się na promienie UV (często odpowiedzialne za poparzenia słoneczne); • wiek chorego; • niski układ odpornościowy chorego; • częste korzystanie z solarium czy leczniczych promieniowań UVA; • rodzinne predyspozycje do występowania czerniaka; • wcześniejsze występowanie nowotworu skóry; • rozwój czerniaka może mieć związek z zakażeniami wirusami HPV oraz retrowirusami; • wspływ hormonów, które uaktywniają się w okresie pokwitania ciąży oraz połogu lub stosowania środków antykoncepcyjnych; • wpływ substancji/związków chemicznych (czerniak często występuje uu ludzi z miast wysoko uprzemysłowionych); • przebyte przeszczepy narządów poddawanych immunosupresji; • AIDS. Lokalizacja czerniaka Melanoma malignum (MM) w 90% rozwija się w skórze, ale może również atakować opony mózgu, gałkę oczną lub błony śluzowe Ponadto może powstawać w okolicy znamion: • barwnikowych, głównie nieowłosionych (naevi pigmentosi), a zwłaszcza w okolicy wrodzonego znamienia olbrzymiego (naevus congenitalis giganteus); • złośliwych plam soczewicowatych (lentigo maligna); • znamienia łączącego (junction nevus); • znamienia mieszanego skórno-naskórkowego (compound nevus); • bardzo rzadko może rozwinąć się ze znamienia błękitnego (naevus coeruleus malignus). Oprócz tego czerniak może powstać de novo ze skóry niezmienionej. Duży odsetek czerniaków powstaje na podłożu znamion atypowych i zespołu znamion atypowych. Mazur / Mazur RYC. Czerniak guzkowy. Mazur / Mazur RYC. Czerniak podpaznokciowy. Mazur / Mazur RYC. Czerniak bezbarwnikowy. Amelanoti. Rodzaje czerniaka W zależności od zmian, z jakich powstają oraz sposobu szerzenia się nowotworu, rozróżnia się cztery główne typy czerniaka (postaci kliniczno-histologiczne). 1) LMM (lentigo maligna melanoma) – to czerniak, który wywodzi się ze złośliwej plamy soczewicowatej (ryc. Pierwszym objawem przekształcania się lentigo maligna w lentigo maligna melanoma jest powstanie drobnych, wyczuwalnych guzków oraz pojawienie się niewielkiego nacieczenia. LMM występuje w 5-20% przypadków. Charakteryzuje się względnie łagodnym i przewlekłym przebiegiem oraz słabą dynamiką wzrostu. Ten rodzaj czerniaka najczęściej występuje u osób w starszym wieku, po 70. (szczególnie u kobiet). Lokalizuje się prawie wyłącznie na twarzy, czasem na szyi. Niekiedy może pojawić się w innych okolicach odsłoniętych, np. na grzbietowych powierzchniach dłoni i na goleniach. LMM wydaje się mieć związek z przewlekłą ekspozycją na słońce. 2) SSM (superfi cial spreading melanoma) – ten z kolei jest czerniakiem, który szerzący się powierzchownie (ryc. Najczęstsza postać czerniaka, stanowi 60-70% wszystkich przypadków melanoma malignum. Swój początek bierze ze znamion barwnikowych (w większości atypowych). Powiększenie się znamienia, zmiana jego zabarwienia oraz wystąpienie obwódki zapalnej ze skłonnością do rozpadu sugerują początek rozwoju melanoma na podłożu zmiany barwnikowej. SSM występuje głównie u osób młodych i w średnim wieku (najczęściej u kobiet) Lokalizuje się głównie na kończynach dolnych u kobiet oraz na tułowiu u mężczyzn. W obrazie klinicznym SSM przedstawia się jako lekko uniesiona, miejscami płaska zmiana szerząca się obwodowo. Na powierzchni mogą znajdować się drobne guzki. SSM charakteryzuje się nierównomierną barwą, od czarnego poprzez różne odcienie brązu aż do szaroniebieskiego. W obrębie zmiany mogą występować odbarwienia, świadczące o samoistnej regresji guza, co potwierdza jego immunogenny charakter. Rozwój SSM jest stosunkowo powolny – wielomiesięczny lub kilkuletni. SSM, podobnie jak LMM i ALM, szerzy się początkowo głównie powierzchownie. Dopóki wykazuje tylko poziomą fazę wzrostu, rokowanie jest dobre. 3) NM (nodular melanoma) – to czerniak guzkowy (ryc. Występuje w 10-30% przypadków. Rozwija się na podłożu znamion barwnikowych albo od nowa ze skóry niezmienionej. De novo może powstać aż 20% przypadków NM. Może pojawić się w każdym wieku, szczyt zachorowań przypada na Są to ciemne guzki o średnicy 1-2 cm i większe, szybko powiększające się, mogące ulegać wrzodzeniu lub krwawieniu. Jest to najcięższa postać czerniaka charakteryzująca się szybkim przebiegiem: od kilku miesięcy do 2 lat. NM nie ma poziomej fazy wzrostu, od początku wykazuje wzrost wertykalny, z czego wynika jego najgorsze wśród czerniaków rokowanie (bardzo szybko nacieka głębokie warstwy skóry). Nawet w zmianach bardzo wczesnych – stopień inwazji wg Clarka jest co najmniej trzeci. Często daje przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych. Dwukrotnie częściej postać ta dotyczy mężczyzn. Ogniska umiejscawiają się głównie na: • głowie, • karku, • tułowiu. Zmiany guzkowe są najczęściej czarne, ale mogą być też purpurowe lub czerwonobrązowe. W około 5% przypadków NM może wystąpić jako tzw. melanoma amelanoticum– postać bezbarwnikowa. 4) ALM (melanoma acro-lentiginosum, acrolentiginous melanoma) – to z kolei czerniak umiejscowiony na kończynach, wywodzący się z plam soczewicowatych. Postać akralna, rzadko występuje u rasy białej, stanowiąc tylko 5% przypadków melanoma. Jest to najczęstsza postać pojawiająca się wśród mieszkańców Bliskiego Wschodu i Afroamerykanów (do 90%). Występuje często wśród ludzi starszych, około 70. Przebieg jest szybszy niż LMM i SSM, wynosi od kilku miesięcy do kilku lat (średnio 1-3 lata), wcześniej też może dawać przerzuty. Są to najczęściej zmiany mające średnicę powyżej 3 cm, często o hiperkeratotycznej, wrzodziejącej powierzchni. W rozwoju ALM dużą rolę odgrywa czynnik urazowy. Ten rodzaj czerniaka występuje głównie na podeszwach stóp i na dłoniach. Może zajmować okolice około- i podpaznokciowe stóp i dłoni – jest to szczególny, rzadki podtyp ALM, tzw. czerniak podpaznokciowy – subungual melanoma (ryc. 3/4 przypadków umiejscawia się pod płytką paznokciową palucha lub kciuka. Szczególną uwagę zwraca brązowe lub czarne przebarwienie łożyska paznokcia, głównie w części proksymalnej, następnie przechodzące na obwód i lokalizujące się w okolicy paznokcia. Ulegając rozpadowi, czerniak podpaznokciowy powoduje zniszczenie płytki paznokciowej. Oprócz czterech podstawowych typów czerniaka, wyróżnić można jeszcze inne, rzadziej spotykane: 1) ALMM (acral lentiginous mucosal melanoma) – czerniak błon śluzowych. Najczęściej występuje na błonach śluzowych jamy ustnej, czerwieni wargowej, pod językiem i w przełyku. Może lokalizować się również na zewnętrznych narządach płciowych, odbycie oraz cewce moczowej. Najgorzej rokują zmiany okolic odbytu i sromu – przeżycia pięcioletnie stanowią poniżej 10%. 2) AMM (amelanotic malignant melanoma, melanoma amelanoticum) – to czerniak bezbarwnikowy (ryc. Jedna z najcięższych postaci czerniaka; zmiana nie zawiera barwnika lub bardzo małe jego ilości. Niewytwarzanie barwnika spowodowane jest zróżnicowaniem komórek nowotworowych, a tym samym ich większej złośliwości. Mogą to być pierwotne guzy skórne lub przerzuty. 3) DM (desmoplastic melanoma) – czerniak desmoplastyczny. Rzadka postać, dotyczy głównie osób w wieku 40-60 lat, z przewagą kobiet. Najczęściej lokalizuje się na głowie lub szyi. Objawia się przerostem tkanki łącznej i naciekaniem komórek nowotworowych wzdłuż nerwów. Dlatego też określany bywa jako czerniak neurotropowy (neurotropic melanoma). Obraz kliniczny odpowiada SSM, LMM i ALM, rozpoznanie ustala się na podstawie badania histopatologicznego. 4) Intraepidermal malignant melanoma – czerniak śródnaskórkowy. Stosunkowo niedawno wyodrębniona postać kliniczna. Zmiana ograniczona jest do naskórka. Od lentigo maligna różni się występowaniem u znacznie młodszych osób, lokalizacja nie jest ograniczona do twarzy, a rozwój tego typu czerniaka nie jest związany z posłonecznym uszkodzeniem skóry i elastozą. Klinicznie może przypominać SSM. 5) Czerniak rozwijający się w gałce ocznej - Istnieje znacząca różnica w immunogenności komórek czerniaka skóry i oka. Czerniak oka jest słabo immunogenny. Dotyczy najczęściej błony naczyniowej (naczyniówki, tęczówki i ciała rzęskowego). Czerniak naczyniówki to najczęstszy pierwotny wewnątrzgałkowy guz osób dorosłych, występujący głównie w 6. dekadzie życia. Wyjątkowo rzadko spotykany wśród rasy czarnej. W odróżnieniu od czerniaka skóry rośnie wolno i późno daje przerzuty. Może być barwnikowy bądź bezbarwnikowy (amelanocytowy). Przerzuty mogą wystąpić po wielu latach, nawet po wcześniejszej enukleacji gałki ocznej. Większość guzów charakteryzuje powolny wzrost. Istnieją genetyczne i rodzinne predyspozycje do wystąpienia czerniaka skóry u osób z czerniakiem błony naczyniowej oka. 2% wszystkich nowotworów gałki ocznej stanowi czerniak spojówki, a sporadycznie może dojść do złośliwej transformacji znamienia barwnikowego tarczy nerwu wzrokowego. 6) MAR – melanoma associated retinopathy, czyli retinopatia paraneoplastyczna związana z czerniakiem skóry. Jest to choroba autoimmunologiczna o nagłym początku, objawiająca się ślepotą nocną i koncentrycznym zawężeniem pola widzenia. Kilka miesięcy lub lat po pojawieniu się czerniaka skóry powstają autoprzeciwciała skierowane przeciwko komórkom czerniaka, które reagują krzyżowo z komórkami dwubiegunowymi połączonymi z receptorami pręcikowymi siatkówki. Diagnostyka czerniaka Bardzo ważna we wczesnej diagnostyce czerniaka jest znajomość objawów, które mogą towarzyszyć transformacji nowotworowej melanocytów. W procesie ustalania diagnozy zastosowanie ma reguła ABCDE ustalona przez Amerykańskie Towarzystwo Nowotworowe (American Cancer Society): A. Asymetry – asymetria kształtu, B. Border – nieregularność brzegu zmiany, C. Colour – niejednolity kolor, D. Diameter – średnica powyżej 6 mm, E. Elevation – uniesienie i nierówność powierzchni. Występowanie wszystkich lub części objawów może sugerować rozwój melanoma. Siedmiopunktowy system Glasgow (szkocka grupa do spraw melanoma – Scottish Melanoma Group): ocena następujących objawów: 1) świąd; 2) średnica ponad 1 cm; 3) powiększanie się znamienia; 4) nieregularny brzeg; 5) nierównomierne zabarwienie zmiany; 6) stan zapalny; 7) krwawienie lub strup w obrębie znamienia. Każdemu objawowi przyporządkowany jest 1 punkt. Zmiana oceniona na min. 3 i więcej punktów budzi podejrzenie melanoma. Rozpoznanie potwierdzają: • badanie przedmiotowe (mikroskopia epiluminescencyjna, czyli dermatoskopia, dzięki której możliwe jest uwidocznienie głębokich struktur skóry, niewidocznych okiem nieuzbrojonym. Dzięki temu badaniu lekarz jest w stanie dziesięciokrotnie powiększyć obraz oraz dokonać analizy rozłożenia barwnika w naskórku i na granicy skóry właściwej; • badanie dermatoskopowe może służyć również diagnostyce różnicowej zmian naczyniowych, takich jak naczyniak włośniczkowy (angioma capillare) czy ziarniniak naczyniowy (granuloma teleangiectodes), które swoim obrazem klinicznym budzą podejrzenie melanoma malignum); • badanie histopatologiczne uzupełnione badaniami przy użyciu przeciwciał monoklonalnych: S100 (zawsze dodatnie w komórkach czerniaka, ale nie całkiem swoiste) oraz bardziej swoistych – HMB 45. W diagnostyce istnieje również tzw. Skala Clarka czyli ocena głębokości naciekania skóry: I – zmiany dotyczą wyłącznie naskórka, II – zmiany przechodzą do górnych części warstwy brodawkowej, III – zmiany zajmują całą warstwę brodawkową skóry (stratum papillare), IV – zajęcie warstwy siateczkowej skóry (stratum reticulare), V – penetracja do tkanki podskórnej. Im większy stopień naciekania skóry tym gorsze rokowanie. Czerniak a przerzuty Czerniak może dawać przerzuty miejscowe i odległe. Przerzuty miejscowe to: 1) przerzuty satelitarne – występujące w skórze w bezpośrednim sąsiedztwie guza; 2) przerzuty tranzytowe – umiejscowione śródskórnie lub podskórnie w przebiegu odpływu naczyń chłonnych pomiędzy guzem pierwotnym a miejscowymi węzłami chłonnymi; 3) miejscowe przerzuty do węzłów chłonnych – zlokalizowane odpowiednio do miejsc spływu chłonki. Melanoma malignum daje również przerzuty drogą naczyń limfatycznych do odległych węzłów chłonnych oraz drogą naczyń krwionośnych do płuc, wątroby, mózgu, kości i skóry. Bardzo rzadko MM daje przerzuty do trzustki i tchawicy. Czerniak - leczenie Każda zmiana podejrzana o czerniaka powinna być usunięta w całości, biopsja cząstkowa lub ścinanie płatkowe (shave biopsy) uniemożliwiają patomorfologiczną ocenę grubości guza i głębokości naciekania. Ważnym wskaźnikiem rokowniczym, poza kryteriami Clarka i Breslowa, jest też indeks mitotyczny. Określanie wszystkich parametrów (głębokość nacieku, grubość zmiany, indeks mitotyczny) umożliwia dokładne rokowanie co do przeżycia i ryzyka wystąpienia przerzutów. Jak najwcześniejsze rozpoczęcie leczenia melanoma malignum jest warunkiem powodzenia. Poniżej przedstawiono metody stosowane w leczeniu czerniaka. 1. Zabieg chirurgiczny – jedyne skuteczne postępowanie przy czerniaku, pozostaje nadal leczeniem z wyboru. Zmiany usuwa się z odpowiednim marginesem tkanek niezmienionych (zarówno od strony brzegów, jak i od dna). Zagadnieniami spornymi z zakresu chirurgii czerniaka pozostają: profilaktyczne wycięcie niepowiększonych okolicznych węzłów chłonnych oraz szerokość marginesu niezmienionych tkanek. Udowodniono, że profilaktyczne usunięcie węzłów chłonnych nie poprawia rokowania i nie zwiększa w istotny sposób wskaźników przeżywalności. Zaleca się staranną obserwację chorego (co 1-2 miesiące), szczególnie gdy spływ chłonki z terenu guza odbywa się w dwu lub więcej kierunkach. Podanie barwników lub radionuklidów w miejsce guza pierwotnego może czasami ujawnić preferencyjny obszar spływu chłonki. Aby wcześnie wykryć ewentualne przerzuty, można również wykonać diagnostyczną biopsję okolicznych węzłów chłonnych. Przerzuty mogą powstać w ciągu miesiąca do 20 lat. Dopiero w przypadku stwierdzenia przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych wykonuje się zabieg radykalny. Mimo to rokowanie nadal pozostaje niekorzystne. Tylko 67,7% pacjentów po usunięciu przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych przeżywa 3 lata, a 53,5% – 5 lat. Kontrowersje wśród chirurgów budzi też szerokość marginesu zdrowej skóry, który chroniłby przed wystąpieniem wznowy lub przerzutów. Zaleca się: I – 2 mm margines makroskopowo niezmienionej skóry wokół zmiany przy zabiegu diagnostycznym; II – w zabiegach terapeutycznych marginesy zdrowej skóry wynoszą odpowiednio: 1 cm dla zmiany o grubości mniejszej lub równej 2 mm (wg klasyfikacji Breslowa), 2 cm dla zmiany o grubości większej niż 2 mm i mniejszej lub równej 4 mm, co najmniej 2 cm marginesu lub większy dla zmian o grubości większej niż 4 mm. W przypadku czerniaka podpaznokciowego lub okołopaznokciowego powszechnie stosowaną terapią jest amputacja palca. 2. Perfuzja izolowana – metoda leczenia nieoperacyjnych czerniaków na kończynach, stosowana jako leczenie adjuwantowe. Polega na wyłączeniu kończyny z krwiobiegu przy zastosowaniu opaski uciskowej. Następnie wykonuje się perfuzję z użyciem supraletalnej dawki leku cytostatycznego (melfalan, dakarbazyna – DTIC). Podczas perfuzji stosuje się pompę tlenową i monitorowanie szczelności układu dla uniknięcia zatrucia. Perfuzja izolowana przynosi dobre efekty w przypadku licznych nawrotów lub przerzutów w obrębie kończyn, szczególnie przy przerzutach do węzłów chłonnych pachowych i pachwinowych. 3. Radioterapia – w określonych okolicznościach może okazać się skuteczna. Może być stosowana jako metoda lecznicza przy nieoperacyjnych guzach, paliatywna albo uzupełniająca przy podejrzeniu niecałkowitego chirurgicznego usunięcia zmiany. Napromienianie powinno stosować się w dużych frakcjach (500-600 R dwa razy w tygodniu), w odróżnieniu od radioterapii większości nowotworów, dla których aplikuje się dawki mniejsze i częstsze. 4. Chemioterapia – skojarzone leczenie immunosupresyjne dakarbazyną w połączeniu z innymi lekami (bleomycyną, winkrystyną, lomustyną), mające na celu oddziaływanie na rozmaite fazy rozwojowe komórki nowotworowej, stosuje się przy zmianach bardzo rozległych i przy przerzutach. Z powodu braku istotnych różnic w statystyce długoletnich przeżyć agresywna polichemioterapia w wielu ośrodkach zastępowana jest lepiej tolerowaną monochemioterapią dakarbazyną przy leczeniu przerzutów. Temozolamide jest lekiem nowszej generacji, chemicznie podobnym do dakarbazyny i o porównywalnej sile działania. Przewyższa dakarbazynę zdolnością przenikania do ośrodkowego układu nerwowego oraz dobrą wchłanialnością po doustnym podaniu. Rozważa się możliwość skojarzonego leczenia temozolamidem z interferonami i innymi lekami. 5. Leczenie przerzutów – pojedyncze przerzuty w odległym węźle chłonnym lub narządowe (w mózgu, płucach, wątrobie) usuwa się chirurgicznie. Interferon alfa przedłuża okres remisji po resekcji pierwotnego, zaawansowanego czerniaka lub po usunięciu 6. Immunoterapia czerniaka – bada się rolę interferonu oraz wpływ przeciwciał monoklonalnych, skierowanych przeciwko antygenom powierzchniowym komórek czerniaka. IL-2 – nie wywiera bezpośredniego wpływu na komórki czerniaka. Działa poprzez stymulację limfocytów T. IL-2 może również wydłużać przeżycie przy wystąpieniu przerzutów. Metoda Rosenberga – polega na aktywacji za pomocą IL-2 komórek cytotoksycznych – komórek NK i cytotoksycznych limfocytów T. Powstające w ten sposób aktywowane komórki LAK (lymphocyte activated killers) niszczą tkanki nowotworowe. Limfocyty osób chorych są pobudzane in vitro za pomocą IL-2, a następnie wprowadzane do ustroju chorego. 7. TIL (tumour infi ltrating lymphocytes), tzn. komórki nacieku z otoczenia guza hodowane w obecności IL-2, które wykazują 1000-krotnie większą aktywność niż LAK, zwłaszcza po wprowadzeniu do nich genu TNF-alfa. Metoda ta jest jeszcze w fazie eksperymentów. IL-12 – kolejna cytokina, która wraz z innymi cytokinami lub w połączeniu ze swoistą immunostymulacją może okazać się pomocna w terapii czerniaka. 8. Terapia genowa – polega na wprowadzeniu genu MHC klasy I do komórek nowotworowych, co zwiększa immunogenność nowotworu. Prowadzone są badania kliniczne nad szczepionką genetyczną na czerniaka – zawierającą geny kodujące substancje pobudzające układ odpornościowy do walki z komórkami raka skóry (IL-6 i jej rozpuszczalny receptor). Najważniejszą rolę w przypadku czerniaka skóry odgrywa wczesna diagnostyka, umożliwiająca rozpoznanie czerniaka w stadium jego pełnej wyleczalności. Jest to możliwe dzięki prowadzonej na szeroką skalę edukacji społeczeństwa oraz właściwemu kształceniu pracowników służby zdrowia. Ponieważ 90% nieczerniakowych raków skóry i większość czerniaków powstaje w wyniku działania promieniowania ultrafioletowego, bardzo ważne jest unikanie, zwłaszcza przez osoby z I i II fototypem skóry wg Fitzpatricka, nadmiernego nasłoneczniania. Czerniak - zapobieganie • Należy unikać ekspozycji na światło słoneczne, zwłaszcza w dzieciństwie, połączonej z opalaniem i poparzeniem słonecznym. • Wskazane jest noszenie ochronnych ubrań, okularów przeciwsłonecznych, kapeluszy z szerokimi rondami oraz unikanie słońca w czasie jego najsilniejszego działania – pomiędzy godz. a • Zaleca się regularne stosowanie kremów z filtrami przeciwsłonecznymi. Sięgnij np. po krem do opalania SPF 50+ Chicco, który kupisz w Kompleksowym zestawie na komary + krem do opalania SPF 50+. Dzięki temu zestawowi będziesz gotowy nie tylko na działanie słońca, ale i uciążliwe komary. Filtry - są substancjami fizycznymi, które odbijają, i chemicznymi, które absorbują promieniowanie ultrafioletowe, zmniejszając jego ilość docierającą do skóry. Osłabiają w ten sposób szkodliwy wpływ promieniowania UV na komórki skóry. Należy podkreślić, że stosowanie filtrów nie zapobiega całkowicie posłonecznym uszkodzeniom tkanek. Paradoksalnie wręcz liczne badania wskazują, że stosowanie filtrów przeciwsłonecznych jest powiązane z wyższym ryzykiem wystąpienia czerniaka i nieczerniakowych raków skóry. Filtry opóźniają bowiem wystąpienie rumienia i objawów oparzenia skóry, zachęcając do przedłużonej i niekontrolowanej ekspozycji na słońce. Dają więc często złudne poczucie bezpieczeństwa. Pomimo umiejętnego stosowania filtrów, nawet kilkukrotnego w czasie przebywania na słońcu, należy jak najbardziej ograniczać czas ekspozycji na UV. Jest to jedyny skuteczny, jak do tej pory, sposób zapobiegania rozwojowi czerniaka. Rokowania czerniaka Rokowania w czerniaku zależą od: • odmiany klinicznej, • głębokości naciekania skóry, • grubości zmiany. Wraz ze wzrostem grubości zmiany rośnie ryzyko wystąpienia przerzutów w okolicznych węzłach chłonnych (odpowiednio dla: T1 < 1%; T2 10-25%; T3 20-40%; T4 50-65%) oraz ryzyko zgonu (T1 < 1%; T2 5-20%; T3 25-50%; T4 55-70%). 5-letnie przeżycie w stadium T1 jest prawie 100%, w T2 – około 93%, T3 – 67%, a w T4 średnio 37%. Przy przerzutach do narządów wewnętrznych zejście śmiertelne następuje w ciągu kilkunastu miesięcy – kilku lat. Najgorzej rokują zmiany zlokalizowane na tułowiu, lepiej rokują czerniaki u kobiet niż u mężczyzn. Najgorzej rokujące postaci kliniczne to: czerniak guzkowy i bezbarwnikowy. U pacjentów z czerniakiem skóry i czerniakiem oka istnieje większa szansa, że rozwinie się drugi pierwotny nowotwór. Podczas gdy u pacjentów z czerniakiem skóry obserwuje się zwiększone ryzyko wystąpienia przewlekłej białaczki limfocytowej oraz guzów OUN, u pacjentów z czerniakiem oka rośnie ryzyko zachorowania na raka wątroby. PIŚMIENNICTWO: 1. Cattaruzza Th e relationship between melanoma and continuous or intermittent exposure to UV radiation, Arch Dermatol 2000, 136, 773-774. 2. Dooley Recent advances in cutaneous melanoma oncogenesis research, Oncol Res 1991, 6 (1), 1-9. 3. Katsambas A., Nicolaidon E.: Cutaneous malignant melanoma and sun exposure. Recent developments in epidemiology, Arch Dermatol 1996, 132, 444-450. 4. Mallory Bree A., Chern P.: Dermatologia pediatryczna – diagnostyka i leczenie, red. wyd. pol. Kaszuba A, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2007. 5. Th omas L., Braun Atlas dermoskopii, red. wyd. pol. Kaszuba A., Wydawnictwo Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2008. Źródło: A. Kaszub, Z. Adamski , Dermatologia. Poradnik lekarza praktyka; Wydawnictwo Czelej nowotwór Te niepozorne nowotwory skóry są groźniejsze od czerniaka. Wyglądają niewinnie Nowotwory to grupa chorób, które spędzają sen z powiek, ale jednocześnie popychają pacjentów do regularnej diagnostyki oraz dbania o swoje zdrowie. Sprawdzamy,... Karolina Gomoła Dermatolog ostrzega: czerniak może się rozwinąć nawet w tych nieoczekiwanych miejscach Trwa lato, rozpoczęły się wakacje. Dla wielu z nas oznacza to intensywniejszy kontakt ze słońcem. Niestety, wielu z nas zapomina o korzystaniu z kremów z filtrami... Adrian Dąbek Tak Polacy pracują na czerniaka. Dane są przerażające, bo uparcie powtarzamy dwa błędy Jest jednym z typów nowotworów, którego ryzyko powstania najłatwiej obniżyć, i to samodzielnie oraz bez większego wysiłku. Mimo to większość z nas tego nie robi.... Paulina Wójtowicz Ten kapelusz najlepiej chroni przed czerniakiem. Zmierz, ile cm ma rondo! Możesz pomyśleć, że kapelusz to tylko stylowy dodatek na plażę. Nic podobnego. Okazuje się, że odpowiednie nakrycie głowy jest w stanie skutecznie ochronić nas... Joanna Murawska Pięć częstych nawyków, które mogą skończyć się rakiem skóry, w tym czerniakiem Każdego roku w Polsce diagnozowanych jest ponad 12 tys. przypadków zachorowań na nowotwór skóry. Jedną czwartą stanowi czerniak – jeden z najbardziej... Paulina Wójtowicz Czerniak skóry - wszystko, co musisz wiedzieć o tym nowotworze [INFOGRAFIKA] Czerniak to najczęstszy nowotwór wśród młodych ludzi. Niestety, ze względu na późne rozpoznanie, aż 30 proc. pacjentów przegrywa walkę z czerniakiem. Co trzeba... Rosną szanse dla pacjentów z zaawansowanym czerniakiem Każdego roku w Polsce wykrywanych jest ok. 4 tys. czerniaków. Wcześnie wykryty nowotwór daje niemal 100 proc. szans na wyleczenie, ale co, jeśli choroba jest... Nie daj się czerniakowi – badaj znamiona! Na jaki nowotwór zmarł „król reggae” Bob Marley? Czym jest „czerniakowe abecadło”? Dlaczego należy mieć „oko na skórę”, a wszystkie niepokojące znamiona pokazywać... NTZP 2022: co 3. z nas nie kontroluje znamion u dermatologa. Jak nie przegapić czerniaka? Podpowiadamy Według wyników Narodowego Testu Zdrowia Polaków 2022, 36 proc. respondentów nigdy nie badało u dermatologa znamion na swojej skórze. Dowiedz się jak rozpoznać... Jak rozpoznać czerniaka? Zasada "ABCDE" może uratować ci życie Monika Mikołajska

Opalanie wiąże się z ekspozycją skóry na promieniowanie UV (ultrafioletowe), którego źródłem jest słońce lub lampa UV (w przypadku solarium). Ekspozycja na promieniowanie UV jest głównym czynnikiem ryzyka wystąpienia nowotworów skóry (raki, które są najczęstszymi nowotworami złośliwymi u osób rasy białej oraz czerniaka, który jest najgroźniejszy z nowotworów skóry

Słowo „rak” budzi strach w sercu każdego właściciela psa, ale nie wszystkie narośla są rakowe. Najczęstsze narośla psów to tłuszczaki, które są komórkami tłuszczowymi. U psów często występują również torbiele łojowe, które mogą przekształcić się w raka. Jeśli weterynarz zdiagnozował u Twojego psa raka skóry lub jeśli obawiasz się, że Twój pies może mieć nowotworowy guz lub guzek skóry, jest zrozumiałe, że czujesz się zmartwiony i przestraszony. Twój weterynarz jest najlepszym źródłem informacji, które pomogą Ci odpowiedzieć na wszelkie pytania dotyczące zdrowia i problemów skórnych Twojego psa. Oto jednak kilka informacji, które musisz wiedzieć o skórze raka u psów, aby pomóc Ci zrozumieć możliwy stan Twojego psa. Czy psy mogą zachorować na raka skóry? Psy mogą zachorować na raka skóry, tak jak my. W rzeczywistości guzy skóry to najczęściej diagnozowany typ guza u psów. Wynika to częściowo z faktu, że guzy skóry są łatwiejsze do zauważenia, gdy występuje nagość oko niż inne typy nowotworów, a częściowo dlatego, że skóra jest narażona na więcej czynników środowiskowych, które mogą powodować nowotwory, takich jak chemikalia, wirusy i promieniowanie słoneczne, niż wewnętrzne struktury Twojego psa. Na szczęście oznacza to również, że Ty i Twój lekarz weterynarii macie większe szanse na złapanie raka u psa, zanim rozwinie się on poza dostępne opcje leczenia. Przyczyny raka skóry u psów Rak skóry może mieć różne przyczyny. Podobnie jak w przypadku ludzi, genetyka odgrywa dużą rolę, w której psy są bardziej narażone na raka skóry. W rzeczywistości uważa się, że genetyka jest głównym czynnikiem ryzyka zachorowania na raka skóry u psa. Czynniki, które mogą prowadzić do raka skóry u psa, obejmują nadmierną ekspozycję na słońce, substancje chemiczne w środowisku, zaburzenia hormonalne i niektóre rodzaje wirusów. Rodzaje raka skóry u psów Istnieje kilka różnych rodzajów raka skóry u psów, podobnie jak kilka różnych warstw skóry. Każda warstwa i składnik skóry mogą rozwijać różne guzy, z których niektóre mogą okazać się rakowe. Niektóre z bardziej powszechnych typów raka skóry u psów to: Czerniak złośliwy Guzy z komórek tucznych Rak płaskonabłonkowy Guzy z komórek histiocytarnych Włókniakomięsak Czerniak złośliwy Czerniak może być złośliwy lub łagodny. Guzy te są często ciemne lub mogą nie mieć pigmentu. Chociaż łagodne czerniaki są częstsze, czerniaki złośliwe są poważnym problemem, ponieważ szybko rosną i wiążą się z wysokim ryzykiem przerzutów (rozprzestrzeniania się na inne narządy). Czerniaki złośliwe najczęściej występują na wargach, ustach i paznokciach. Zdaniem niektórych badaczy okolice głowy, szyi i moszny są również umiarkowanie predysponowane do raka skóry. Niektóre rasy, na przykład sznaucery miniaturowe i standardowe oraz teriery szkockie, są bardziej zagrożone, a samce wydają się chorować bardziej niż samice. Złośliwe czerniaki wyglądają jak wypukłe grudki, często owrzodzone i mogą również wyglądać jak szare lub różowe grudki w ustach. Z drugiej strony, czerniaki złośliwe łożyska paznokcia objawiają się obrzękiem palca stopy i prawdopodobnie nawet utratą samego paznokcia oraz zniszczeniem znajdującej się pod nim kości. Guzy łożyska paznokcia i wkładki często rozwijają wtórną infekcję, co prowadzi do błędnej diagnozy. Te typy nowotworów zwykle dają przerzuty do innych części ciała, zmniejszając szanse na dobry wynik. Guzy komórek tucznych Guzy komórek tucznych są najczęstszymi typami nowotworów skóry . Komórki tuczne uwalniają histaminę, która jest substancją chemiczną, która powoduje niektóre objawy reakcji alergicznych u psów, takie jak podrażnienie i swędzenie. Guzy komórek tucznych są rakiem tych komórek i mogą rosnąć w dowolnym miejscu na skórze psa, a także w narządach wewnętrznych. Najczęstszymi lokalizacjami guzów komórek tucznych są kończyny, podbrzusze i klatka piersiowa. Około ¬º guzów komórek tucznych znajduje się na kończynach psów. Bokserki, mopsy, rasy rhodesian ridgeback, boston terriery i starsze psy rasy mieszanej wydają się szczególnie podatne na guzy z komórek tucznych, które najczęściej dotykają psy w wieku 8 lat -do-10 lat. Ten rak może być trudny do pokonania, a Twój pies może mieć objawy związane z toksynami uwalnianymi ze złośliwych komórek tucznych, takie jak wrzody żołądka, wynikające z uwalniania histaminy. Rak płaskonabłonkowy Rak płaskonabłonkowy skóry jest najczęściej rozpoznawanym rakiem skóry i dotyka głównie starszych psów, zwłaszcza ogarów, bassetów i pudli standardowych. Guzy te zwykle pojawiają się na głowie, podudziach, plecach i brzuchu i wyglądają jak wypukłe łaty lub grudki, które są twarde w dotyku. Ekspozycja na słońce może być przyczyną raka płaskonabłonkowego , ale według National Canine Cancer Foundation: „U psów teoria ekspozycji na słońce jest mniej się, że może istnieć jakiś związek z wirusem brodawczaka ”. Te guzy zwykle pojawiają się na brzuchu psa, który jest obszarem najmniej chronionym przed słońcem przez włosy. Histiocytarne Guzy komórkowe Komórki histiocytarne to rodzaj komórek skóry. Kiedy te komórki namnażają się w guzy, klasyfikuje się je jako guzy z komórek histiocytarnych. Te typy nowotworów są stosunkowo powszechne i zazwyczaj wpływają na psy w wieku poniżej 3 ¬Ω, zwłaszcza szkockie teriery, buldogi, chartów, boksery, bostońskie teriery i chińskie shar-pei. Istnieją trzy typy nowotworów komórek histiocytarnych: histiocytomy, które są najbardziej wspólny; układowa histiocytoza, która dotyka głównie berneńskie psy pasterskie; i złośliwą histiocytozę, która również atakuje głównie berneńskie psy pasterskie i po raz pierwszy pojawia się w narządach wewnętrznych. Włókniakomięsak Włókniakomięsak i guzy wrzecionowokomórkowe powstają w tkankach łącznych skóry i poniżej Skóra. Guzy te mogą mieć zróżnicowany wygląd i chociaż zwykle rosną powoli, po usunięciu chirurgicznym mają tendencję do nawrotów. Na szczęście ten typ guza rzadko daje przerzuty. Włókniakomięsak zwykle atakuje psy w średnim lub starszym wieku, ze średnią wieku 10 lat. Czasami agresywny typ włókniakomięsaka może wpływać na młode psy. Twój weterynarz wyśle próbkę guza do patologa w celu ustalenia, czy guz jest guzem niskiego lub wysokiego stopnia, klasyfikacja ta odnosi się do tempa podziału komórek. Pomoże im to podać Twojemu psu dokładną prognozę i określić najlepszy sposób leczenia. Ten typ guza często występuje na kończynach. Oprócz atakowania pobliskich struktur, co czasami utrudnia ich funkcję, guzy mogą również krwawić, owrzodzić i ulegać zakażeniu. Objawy raka skóry u psów Objawy raka skóry są różne w zależności od raka, ale ogólnie rzecz biorąc, najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, aby wcześnie złapać raka skóry, jest obserwowanie wszelkich dziwnych guzków lub guzków na ciele psa, zwłaszcza gdy się starzeje. Nie wszystkie guzy skóry są nowotworowe, a niektóre, podobnie jak zmiany skórne, są zwykle łagodnymi torbielami łojowymi lub tłuszczakami. Jeśli jednak odkryjesz niezwykły guzek lub obszar przebarwień, zachowaj ostrożność i skontaktuj się z weterynarzem. Niepokój budzą również zmiany wielkości, kształtu, koloru lub owrzodzenia wszelkich narośli lub guzków. Diagnozowanie raka skóry u psów Raka skóry psa rozpoznaje się na podstawie badania komórek guza lub zmiany skórnej. Twój weterynarz może wykonać procedurę zwaną aspiracją cienkoigłową, która pobiera małą próbkę komórek lub biopsję, która usuwa niewielką część tkanki guza lub zmiany chorobowej przez nacięcie chirurgiczne. Próbki te są zwykle wysyłane do patologii w celu oceny w celu uzyskania dokładnej diagnozy. Opcje leczenia raka skóry Diagnoza raka u twojego psa jest przerażająca. Wiele rodzajów raka skóry można leczyć, jeśli zostanie wcześnie wykryty, ale zrozumiałe jest, że czujesz się zmartwiony. Prognozy i opcje leczenia Twojego psa będą zależeć od kilku czynników, w tym rodzaju guza, lokalizacji guz i stadium raka. Niektóre guzy skóry można z doskonałym skutkiem usunąć chirurgicznie. Inne mogą wymagać dodatkowych kroków, takich jak radioterapia lub chemioterapia. Niektóre rodzaje raka, na przykład czerniaki złośliwe, są oporne na radioterapię, podczas gdy inne, takie jak guzy komórek tucznych, są bardziej wrażliwe. Twój weterynarz może skierować Cię do lekarza weterynarii onkologa, jeśli masz diagnozę raka. Weterynarze onkolodzy przeszli zaawansowane szkolenie w zakresie leczenia raka. Zapobieganie rakowi skóry u psów Niektórym chorobom można zapobiec, a innym nie. Podobnie jak u ludzi, wiele nowotworów jest wynikiem predyspozycji genetycznych. W innych przypadkach rak jest wynikiem różnych czynników łączących się w pechową konfigurację, ale jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby zmniejszyć ryzyko swojego psa. Czynnikiem ryzyka, na który masz największy wpływ, jest ekspozycja na światło słoneczne. Jeśli masz psa o jasnej karnacji i krótkich włosach, ograniczenie narażenia psa na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, zwłaszcza w godzinach szczytu dziennego, może pomóc zmniejszyć ryzyko raka skóry. Najważniejsze, że Aby pomóc swojemu psu uniknąć raka skóry, warto jednak zapoznać się ze wszystkimi guzkami, guzkami i wysypkami, na przykład podczas codziennej pielęgnacji, i skonsultować się z weterynarzem, jeśli zauważysz coś podejrzanego.

Rak płaskonabłonkowy pojawia się najczęściej u psów o krótkiej sierści o jasnej skórze. Szpic wilczy, sznaucery, bassety, collie, dalmatyńczyki, bulteriery i beagle w wieku od sześciu do dziesięciu lat są podatne na tę formę raka. Guzy komórek tucznych są dość powszechne u bokserów i mopsów, a czasami widywane są u boston

Przypadek kliniczny Skierowany na konsultację chirurgiczną trafił do mnie pies Rex. Rex jest mieszańcem i ma już 13 lat. Właściciele zgłosili się na badanie gdyż zaniepokoiła ich zmiana na skórze ich czworonoga, która w dość znacznym tempie powiększała się a ostatnio pękła. Istotnie w skórze Rexa w okolicy zażebrowej prawej widoczny był wyraźny guz średnicy ok 30 mm. Guz wystawał ponad skórę był czarnej barwy i na szczęście wyraźnie odgraniczony. Od czasu gdy pękł stał się obiektem zainteresowania Rexa. Obraz kliniczny zmiany nasuwał podejrzenie czerniaka lub innej zmiany złośliwej. Mimo zacnego wieku psa właściciele zgodzili się na operację i usunięcie guza. Przygotowanie do zabieguPole operacyjne już gotowe 😉 Po 4 dniach operowałem Rexa. Guz należało usunąć z dużym marginesem tkanek zdrowych, ale lokalizacja na boku ciała dawała taką możliwość. Zmiana nie penetrowała do powięzi czy mięśni. Po wycięciu dla postawienia właściwej diagnozy przesłaliśmy guz do badań histopatologicznych. Otrzymany wynik bardzo dokładnie opisywał komórki z jakich zbudowany jest guz a rozpoznanie było jednoznaczne czerniak złośliwy (melanosarcoma). Rana po usunięciu zmiany……a guz zostanie przygotowany do badania hp Czerniaki są nowotworami złośliwymi, a postępowaniem z wyboru jest leczenie chirurgiczne. Te guzy u psów nie zdarzają się dość często, jednak sam operowałem już kilka. Tylko wczesna interwencja chirurgiczna pozwala na właściwe usunięcie nowotworu a co za tym idzie dobre rokowanie. W przypadku Rexa zmiana była duża, największy czerniak złośliwy jakiego usuwałem, jednak lokalizacja guza i duża tolerancja skóry w tym miejscu pozwoliły na radykalne cięcie z odpowiednim marginesem tkanek otaczających. Czerniaki zdarzają się również na powiekach i wówczas powinny być usuwane możliwie najmniejsze jakie zostaną wyryte, gdyż budowa i wielkość powiek w znacznym stopniu definiują postępowanie chirurgiczne. Gdy Rex był na kontroli pooperacyjnej i usunięciu szwów rana była zupełnie wygojona a pies w doskonałej kondycji. Dzięki szybkiej decyzji właścicieli co do operowania swojego czworonoga rokowanie jest pomyślne. Endometritis pyometra Uwaga w treści artykułu zawarte są zdjęcia śródoperacyjne, które mogą być uznane za drastyczne. W czwartkowy wieczór trafiła do nas 9 letnia suczka owczarek niemiecki o imieniu She. Pies czuł się źle od kilku dni, właściciele zauważyli wyraźny spadek apetytu i zwiększone pragnienie. She trafiła do nas już po 2 dniach leczenia na niedrożność pokarmową, niestety dotąd nie wykonano żadnych badań dodatkowych. W czwartek wieczorem miała już gorączkę 41,1 st C bolesny brzuch i umiarkowany wypływ z pochwy. Z wywiadu ustaliliśmy, iż jest kilka tygodni po cieczce, dużo pije i jest apatyczna. W diagnostyce różnicowej należało uwzględnić ropomacicze, gdyż objawy opisywane przez właściciela były typowe dla tej jednostki chorobowej. Nie wiedzieliśmy jakie dotychczas otrzymywała leki. Pobraliśmy krew do badań biochemicznych i morfologii, a w piątek rano ustaliliśmy diagnostykę obrazową. W morfologii wyraźna leukocytoza, a badania biochemiczne parametrów nerkowych były prawidłowe, natomiast enzymy wątrobowe nieznacznie podwyższone. Podłączyliśmy wlewy dożylne i wykonałem badanie usg, które pozwoliło postawić jednoznaczną diagnozę – ropomacicze. W obrazie usg widoczne typowe “okulary ropomaciczne” oba rogi macicy o znacznie pogrubiałych ścianach i wypełnione płynna gęstą zawartością. Obraz jamy brzusznej nieznacznie rozmyty a pasaż jelitowy osłabiony. Poinformowałem właściciela, iż przy takiej diagnozie leczenie jest tylko jedno – operacja w możliwie najszybszym terminie. Właściciel bez wahania zdecydował się na zabieg aby ratować She. Wyniki badań biochemicznych były dobre i na tym kończą się pozytywne wieści, natomiast pies był w bardzo słabej formie, z wysoką lekucytozą i ma 9 lat. Uprzedziłem właściciela, że operacja niesie wysokie ryzyko lecz jest to zabieg konieczny jeśli mamy uratować jego suczkę. Widoczny gęsty ropny wysięk z pochwy. Po znieczuleniu, gdy pies trafił na stół operacyjny z pochwy wydobywał się już obficie gęsty ropny płyn. Podczas operacji po otwarciu jamy brzusznej niestety otrzymałem odpowiedź dlaczego obraz w usg był niewyraźny. Zawartość jamy brzusznej pływała w cuchnącym ropnym płynie i stwierdziłem zapalenie otrzewnej. Jama brzuszna wypełniona ropnym perforacja lewego rogu i zrost sieci. Niestety i tak już ostrożne rokowanie jeszcze pogorszyło się. Usuwając macicę dostrzegliśmy perforację lewego rogu macicy w dwóch miejscach i już zrost sieci, która organizm próbował uszczelnić dziury. Usunąłem zmienioną macicę wraz z jajnikami i wykonaliśmy płukanie jamy brzusznej aby zminimalizować konsekwencje zapalenia otrzewnej. Dożylnie włączyliśmy antybiotykoterapię i zadzwoniłem do właściciela aby go poinformować o przebiegu operacji i aktualnych rokowaniach. Tego dnia mimo kilku zabiegów wszyscy w przychodni żyliśmy przypadkiem She… Postanowiłem opisać ten przypadek, gdyż ta przemiła i wycieńczona chorobą She bardzo poruszyła cały personel naszej przychodni. W chwili pisania tego artykułu jest już z właścicielami a moje rokowanie praktycznie z godziny na godzinę poprawia się konsekwentnie do stanu zdrowia suczki. Wczesne pooperacyjne rokowanie było złe, gdyż w konsekwencji przewlekłego ropomacicza doszło do perforacji macicy a następnie zapalenia otrzewnej. Taki stan zawsze każe rokować ostrożnie lub źle jeśli pacjent jest geriatryczny. She dobę po operacji. Objawy jakie wystąpiły u tej pacjentki są typowe dla ropomacicza i powinno być ono zawsze brane pod uwagę w diagnostyce różnicowej. Okres kilku tygodni po cieczce, apatia, zmniejszony apetyt, zwiększone pragnienie to objawy patognomiczne. Jeśli Państwa suczka wykazuje kilka z nich należy bezwzględnie wykonać badania dodatkowe krwi i diagnostykę obrazową, gdyż tylko wczesne rozpoznanie endometritis pyometra daje lepsze rokowanie. Chciałbym zaznaczyć, iż nie zawsze w tej jednostce chorobowej widoczny jest ropny wypływ z pochwy. Należy też jako postępowanie w profilaktyce ropomacicza rozważyć wcześniej wykonanie zabiegu kastracji suki potocznie nazywanej sterylizacją. Niezrośnięty wyrostek łokciowy owczarka Nero. Dysplazja łokciowa (ED) jest w praktyce klinicznej rzadziej spotykana niż dysplazja stawów biodrowych (HD). Istnieją jednak takie rasy psów, u których to schorzenie diagnozujemy stosunkowo często, to owczarki niemieckie, berneńskie psy pasterskie czy labradory. To schorzenie łokcia może przyjmować różne formy: Izolowany wyrostek dziobiasty, Nieprzyrośnięty wyrostek łokciowy dodatkowy czy Inkongurencję w stawie łokciowym. Zwykle diagnozujemy jedną z tych form, ale mogą wystąpić jednocześnie dwie u danego pacjenta jednocześnie. Objawy choroby pojawiają się najczęściej między 5 a 7 miesiącem życia i manifestują się kulawizną kończyny piersiowej. Pacjent, który jest bohaterem tego artykułu to 6-cio miesięczny owczarek niemiecki Nero. Właściciele zauważyli kulawiznę kończyny piersiowej prawej 3 tygodnie wcześniej. Kulawizna z czasem nasilała się, a podawane leki niesterydowe przeciwzapalne nie przynosiły poprawy. Nero w badaniu ortopedycznym wykazywał bolesność stawu łokciowego prawego i bronił się przed prostowanie łokcia. Znieczuliliśmy psa i zbadałem go ponownie w znieczuleniu. Podejrzenie padło na dysplazję łokciową lecz w diagnostyce różnicowej należało uwzględnić młodzieńcze zapalenie kości (panosteitis). Odwodzenie w obu stawach barkowych było prawidłowe a ruchomość w łokciu prawym i lewym w pełnym zakresie, bez wyczuwalnej krepitacji. Wykonaliśmy badanie rtg obu kończyn piersiowych. (Przy badaniach radiologicznych kończyn piersiowych należy wykonać zdjęcia porównawcze kończyny prawej i lewej.) Nieprzyrośnięty wyrostek łokciowy dodatkowy. Badania dodatkowe pozwoliły postawić diagnozę – dysplazja łokcia prawego, w tym przypadku manifestująca się niezrośnięciem wyrostka łokciowego dodatkowego. Wolny fragment kości co obrazuje zdjęcie miał długość 13 mm, a jego obecność w stawie łokciowym z czasem prowadzić będzie do degradacji chrząstki stawowej na powierzchni kości tworzącej staw. Terapia jest tylko jedna – musimy operować prawy łokieć. Dostęp dostawowy uzyskałem z cięcia bocznego i usunąłem “intruza” ze stawu łokciowego. Zdjęcie poniżej. Usunięty ze stawu wyrostek łokciowy dodatkowy. Po zakończonej operacji wykonaliśmy kontrolne badanie radiologiczne łokcia. Następnego dnia podczas kontroli pooperacyjnej Nero wykazywał znacznie mniejsze objawy kulawizny. W zaleceniach pooperacyjnych właściciele powinni stosować przez kilka dni preparaty przeciwbólowe, a w długofalowej terapii leki chondroprotekcyjne z siarczanem chondroityny , glukozaminą czy kwasem hialuronowym. Zdjęcie wykonane tuż po operacji Nero. Zdecydowaną większość pacjentów u których operowałem dysplazję łokciową stanowiły owczarki niemieckie, a wśród nich 100 % to samce. Obecne przepisy Związku Kynologicznego w Polsce nie wymagają badań psów reproduktorów u owczarków niemieckich w kierunku ED a tylko w kierunku HD. W Niemczech pies rasy owczarek niemiecki aby być dopuszczonym do hodowli musi posiadać badania radiologiczne potwierdzające stawy biodrowe oraz stawy łokciowe wolne od dysplazji. Poruszam ten wątek gdyż kilka lat temu trafił do mnie na konsultację 3 letni owczarek niemiecki, u którego występowała kulawizna kończyn piersiowych o różnym stopniu nasilenia od 2 lat. Rtg stawu łokciowego “okazyjnie” zakupionego w Niemczech owczarka Pies został zakupiony do polskiej hodowli w Niemczech w wieku 10 miesięcy. Wykonano następnie badanie stawów biodrowych rtg HD i pies uzyskał dopuszczający do hodowli wynik, natomiast stawy łokciowe nie były prześwietlane, gdyż nie ma takiego obowiązku. Gdy wykonaliśmy u niego w wieku 3 lat zdjęcia radiologiczne łokci, diagnoza była jednoznaczna – dysplazja łokciowa ED w prawym i lewym stawie łokciowym.

Następnie rana u psa musi być dokładnie zdezynfekowana za pomocą specjalnego środka. Doskonale sprawdzi się Octenisept, który zawsze warto mieć w psiej apteczce. Nie podrażnia rany ani nie powoduje nieprzyjemnego szczypania, jak np. woda utleniona. Dzięki temu pupil nie będzie czuł dyskomfortu. Następnie zabezpiecz ranę psa

Możesz pomyśleć, że futrzana sierść Twojego psa chroni go przed rakiem skóry, ale tak nie jest. Nawet przy tych wszystkich włosach nadal mogą być narażone na szkodliwe promienie UV, szczególnie na obszarach ciała o małej lub zerowej ilości włosów, takich jak nosy, brzuch i poduszki łap. Rasy o jasnym umaszczeniu lub cienkie płaszcze, takie jak chihuahua lub chart, mogą być bardziej narażone na uszkodzenia spowodowane słońcem. Istnieją również formy raka skóry psa, które nie są spowodowane czasem spędzonym na słońcu. Chroń swojego psa przed słońcem Jeśli Twój pies ma krótkie włosy, albo naturalnie ze względu na rasę lub strzyżenie należy stosować filtry przeciwsłoneczne chroniące przed szkodliwymi promieniami. Poszukaj filtrów przeciwsłonecznych zaprojektowanych specjalnie dla psów lub poproś lekarza weterynarii o sugestię. Pamiętaj, aby unikać produktów z tlenkiem cynku. Występuje powszechnie w produktach z filtrem przeciwsłonecznym, ale jest toksyczny dla psów. Przetestuj Najpierw wypróbuj produkt na swoim psie, nakładając go na niewielki obszar skóry. Nawet jeśli krem z filtrem przeciwsłonecznym jest przeznaczony dla psów, Twój pies może zareagować na niego. Zastosuj w razie potrzeby Nanieś krem przeciwsłoneczny na obszary ciała psa wystawione na działanie słońca. Nie musisz zakrywać wszystkich bardzo włochatych części, bo skończysz z jednym tłustym psem! Unikaj golenia Ciężka sierść zwierzęcia działa jak izolacja i utrzymuje Twój zwierzak przed przegrzaniem. Jeśli Twój zwierzak ma cieńszą sierść, możesz spróbować ubrać go w odzież chroniącą przed słońcem. Wybierz odzież przeciwsłoneczną w jaśniejszych kolorach, aby Twój pies był chłodniejszy. Ciemne kolory pochłaniają i zatrzymują ciepło słońca. Nawet jeśli bardzo pilnie starasz się chronić swojego psa przed promieniami słonecznymi, nadal może on zachorować na raka skóry . Dobra wiadomość jest taka, że często można go skutecznie leczyć, tym bardziej, jeśli zostanie złapany wcześnie. Jest to jeden z powodów, dla których ważne jest coroczne badanie psa, aby lekarz weterynarii mógł sprawdzić, czy nie ma oznak raka skóry. Czy wiesz, że roczne egzaminy można objąć zwierzęciem ASPCA? Plan zdrowotny obejmujący opcję odnowy biologicznej? Rozpocznij wycenę, aby zobaczyć, co jest dostępne dla Twojego psa. Ponadto powinieneś regularnie przeglądać sierść i skórę swojego psa w domu. Możesz szukać ciemnych plam lub podrażnionych plam na skórze, a także grudek lub guzków. Dokładna kontrola skóry w domu może również pomóc wykryć inne problemy, takie jak pchły, kleszcze i typowe choroby skóry. Nie rzucaj się w wir i nie panikuj, jeśli coś znajdziesz, ponieważ te problemy nie zawsze oznacza raka. Powinieneś jednak skontaktować się ze swoim weterynarzem, który może dowiedzieć się, czy jest coś niepokojącego. Ważne jest, aby corocznie badać psa, aby Twój lekarz weterynarii mógł szukać oznak raka skóry. Rodzaje raka skóry psa Chociaż wiele z tych guzki i guzy, które pojawiają się u naszych czworonożnych przyjaciół z wiekiem, są łagodne, istnieje kilka różnych rodzajów raka skóry i nowotworów złośliwych, które mogą pojawić się u psów. Należą do nich czerniak, rak płaskonabłonkowy i guzy komórek tucznych. Czerniak psów Ekspozycja na słońce jest typową przyczyną czerniaka u ludzi. Jednak związek między promieniami UV a czerniakiem u psów jest niejasny. Może wystąpić w miejscach, które nie są na słońcu, takich jak guz w jamie ustnej lub na palcach u nóg. Te „guzki rakowe” mogą powodować obrzęk i zaczerwienienie okolicy. W przypadku czerniaka jamy ustnej może również zauważyć zwiększone wydzielanie śliny i luźne zęby. Czerniak palców u nóg może mieć dodatkowe objawy, w tym utratę paznokci u nóg i utykanie. Podczas gdy czerniaki jamy ustnej są często czarne lub różowe, guzy czerniaka w palcach u stóp są zazwyczaj czarne. Twój weterynarz może użyć cienkiej igły, aby pobrać komórki z guza do badania. Jeśli ta procedura nie daje jednoznacznych wyników, może być wymagana biopsja. Leczenie czerniaka psa Guz może wymagać należy usunąć chirurgicznie, co może być bardziej skomplikowane w przypadku czerniaka jamy ustnej. Chirurg musi usunąć wszystkie guzy nowotworowe bez uszkadzania kości szczęki. Uszkodzenie kości szczęki może wpłynąć na zdolność psa do jedzenia, picia, żucia i zabawy. W przypadku czerniaka palca chirurg może po prostu usunąć cały palec bez żadnych niekorzystnych skutków dla psa. Inne metody leczenia czerniaka mogą obejmować radioterapię, chemioterapię i dodatkowe leki. Na przykład istnieje nowa szczepionka, która stymuluje układ odpornościowy, dzięki czemu może lepiej zwalczać czerniaka. Twój weterynarz może pomóc w określeniu najlepszego sposobu leczenia dla Twojego psa. Lekarz weźmie pod uwagę takie czynniki, jak ogólny stan zdrowia psa, rasa, lokalizacja i rozmiar guza oraz to, czy rak dał przerzuty. Niestety około 50% czerniaków w poduszkach łap i Według National Canine Cancer Foundation, łożyska paznokci rozprzestrzeniają się na inne części jamy ustnej mogą również szybko rozprzestrzeniać się na obszary, w tym węzły chłonne i płuca. To sprawia, że wczesne wykrycie jest jeszcze ważniejsze dla szans przeżycia twojego psa. Rak płaskonabłonkowy u psów Rak płaskonabłonkowy to rodzaj raka, który powstaje w zewnętrznej warstwie skóra psa. Ta warstwa nazywana jest nabłonkiem płaskonabłonkowym i pokrywa większość ciała i wyściela niektóre jego wewnętrzne ubytki. Nadmierna ekspozycja na promienie UV może spowodować raka płaskonabłonkowego. Może wyglądać jak wypukły guz lub biała masa skóry. Masa może zacząć obumierać w środku, powodując, że będzie przypominać otwartą ranę, która czasami krwawi. Poproś weterynarza o sprawdzenie wszelkich skaleczeń lub ran, które nie zagoją się na twoim psie, dla bezpieczeństwa . Leczenie raka płaskonabłonkowego u psów Istnieje wiele opcji leczenia raka kolczystokomórkowego u psów. Na przykład, jeśli ten typ raka ma postać niewielkiej masy, lekarz weterynarii może zastosować kriochirurgię, która jest techniką zamrażania, aby go usunąć. Większe guzy mogą wymagać usunięcia chirurgicznego. Przeszczepy skóry mogą być konieczne, jeśli podczas operacji trzeba zdjąć duży obszar skóry. Po zabiegu można zastosować radioterapię i chemioterapię, aby zapewnić usunięcie wszystkich komórek nowotworowych. Jeśli operacja nie jest możliwa, weterynarz może zalecić radioterapię, chemioterapię lub kombinację obu tych metod w celu leczenia psa. Podobnie jak w przypadku czerniaka u psów, wczesne wykrycie jest kluczem do zwiększenia szans Twojego psa na przeżycie. Zwykle jest mniej agresywny niż czerniak, ale może zniszczyć większość tkanki w okolicy. Możesz zapobiec rakowi płaskonabłonkowemu, ograniczając czas spędzany przez psa na słońcu, stosując filtry przeciwsłoneczne i ubierając się Twój pies w ubraniu chroniącym przed słońcem, jak wspomnieliśmy wcześniej. Guz komórek tucznych u psów Guzy komórek tucznych są najczęstszym guzem skóry występującym u psów, jak donosi National Canine Cancer Foundation . Ale nie wiadomo, co dokładnie powoduje ten typ raka. Jest powiązany z czynnikami drażniącymi skórę, stanami zapalnymi i czynnikami genetycznymi. Co to są komórki tuczne? Komórki tuczne znajdują się w tkance łącznej, szczególnie w pobliżu skóry, nosa, płuc, i usta. Pomagają zwalczać infekcje pasożytnicze, naprawiają tkanki i tworzą nowe naczynia krwionośne. Biorą również udział w reakcjach alergicznych, uwalniając różne substancje chemiczne, które wpływają na stan zapalny i inne odpowiedzi immunologiczne. Dlaczego komórki te stają się rakowe, wciąż pozostaje tajemnicą, ale mogą tworzyć masy, które wahają się od zaledwie milimetra do trzech lub więcej więcej centymetrów duże. Zwykle czerwienieją po dotknięciu i mogą wydawać się większe i mniejsze w różnym czasie z powodu obrzęku. Mogą również wywołać u psa swędzenie, powodując częste drapanie lub żucie w okolicy. Podobnie jak w przypadku czerniaka u psów, weterynarz może użyć igły do pobrania komórek do testów. Do zdiagnozowania tego typu raka i oceny sytuacji może być wymagana biopsja, a także inne testy. Leczenie guzów komórek tucznych u psów Leczenie komórek tucznych guz u psów jest podobny do leczenia raka kolczystokomórkowego. Zazwyczaj konieczna będzie operacja w celu usunięcia guza. Następnie pies może potrzebować radioterapii, chemioterapii lub kombinacji obu, aby upewnić się, że wszelkie pozostałe komórki rakowe zostaną zniszczone. Jeden z członków naszego zespołu w ASPCA Pet Health Insurance miał doświadczenie z guzami komórek tucznych którym się z nami podzieliła: „Pewnego dnia zauważyłem guzek pod pachą Lulu, pocierając ją po brzuchu. Nie myślałem o tym zbyt wiele, dopóki nie zaczęła bezlitośnie drapać w tym miejscu. Sprawdziłem to ponownie i guz okazał się większy. Zabrałem ją więc do weterynarza, który zalecił odessanie guza, aby sprawdzić, czy jest złośliwy. Gdy testy dały wynik pozytywny, natychmiast zaplanowaliśmy operację. Na szczęście, weterynarz i jej zespół byli w stanie to wszystko usunąć. Dzięki temu początkowemu doświadczeniu byłem gotowy następnym razem, gdy niecały rok później Lulu zaczęła drapać plamę na brzuchu. Drugi guz również wrócił złośliwy i umówiliśmy się na kolejną operację, z uwzględnieniem uciążliwego procesu rekonwalescencji miała na sobie stożek, t-shirt i szorty, tak że żadna z łap nie mogła dosięgnąć jej długiego szeregu szwów, ostatecznie było warto. ” Jak widać z tego wszystkiego, rak może być złożonym i kosztownym problemem zdrowotnym, na który podatne są psy w każdym wieku i każdej rasy. Możesz uzyskać pomoc w zarządzaniu kosztami leczenia raka, w tym diagnostyki, leków, operacji, hospitalizacji, a nawet radioterapii i chemioterapii, korzystając z planu ubezpieczenia zdrowotnego ASPCA. Uzyskaj bezpłatną wycenę dla swojego psa już teraz. Łagodne guzy Nie wszystkie guzy, które możesz znaleźć u swojego psa, są rakiem. Psy mogą również mieć wyboiste problemy, takie jak złogi tłuszczu, znaczniki skórne i brodawki. Złogi tłuszczu Złogi tłuszczu, zwane także tłuszczakami, są miękkie i dość łatwo poruszają się pod skórą. Zazwyczaj nie sprawiają, że psy czują się niekomfortowo, chyba że znajdują się w obszarze, który hamuje ruch. Dość często psy rozwijają liczne złogi tłuszczu, które zwykle tworzą się na brzuchu lub tułowiu. Złogi tłuszczowe zwykle nie wymagają usuwania, chyba że powodują problemy dla psa. Tagi skóry Tagi skóry, które są miękkimi kawałkami mięsa, tworzą się na psach z nadmierny wzrost komórek skóry, podobnie jak u ludzi. Mogą pojawić się w dowolnym miejscu na ciele psa i zazwyczaj nie trzeba ich usuwać, chyba że zostaną zakażone lub podrażnione. Brodawki Psi brodawki mogą nie być przyjemne dla oka lub myśleć, ale nie są problematyczne. Podobnie jak brodawki na ludziach, są łagodnymi guzkami, które powstają w wyniku wirusa zwanego wirusem brodawczaka. Nie wymagają pomocy medycznej, chyba że znajdują się w miejscu, które powoduje problem, na przykład w pobliżu oka lub pod kołnierzem, gdzie może zostać potarte i podrażnione. Ciekawe, co jeszcze może się wydarzyć na skórze psa? Przeczytaj ten artykuł o typowych problemach ze skórą psa, aby zobaczyć, na czym polega to drapanie.

^{Radioterapia jest bezbolesna, a w małych dawkach powoduje bardzo niewiele skutków ubocznych. Najczęstsze skutki uboczne dotyczą leczonego obszaru. Może wystąpić obrzęk, uszkodzenie skóry i/lub wypadanie włosów. Ponadto niektóre zwierzęta mogą wydawać się zmęczone lub mniej aktywne podczas radioterapii.}

Przez aktualizacja dnia 18:58 Nadślądziak z czasem może utrudniać psu normalne funkcjonowanie i powodować ból przy gryzieniu. Choć nie są one widoczne na zewnątrz, to w niektórych przypadkach mogą przybrać na tyle duże rozmiary, że spowodują asymetrię psich fafli. Leczenie nadziąślaka u psa powinno być podjęte możliwie jak najszybciej, aby nie dopuścić do jego rozrastania. Jak rozpoznać i leczyć nadślądziak u psa? Czym jest nadziąślak u psa? Nadziąślak u psa jest rodzajem łagodnej zmiany błony śluzowej jamy ustnej, zlokalizowanej w obrębie dziąsła. Zalicza się go do zmian zapalno-rozrostowych, gdyż nie ma on charakteru nowotworowego. Nadziąślaki przybierają formę łagodnych, niebolących guzów - narośli na dziąśle, których pochodzenie nie jest do końca znane. Przyjmuje się, że powstają one w błonie śluzowej wyrostków zębodołowych tj. w dziąśle lub okostnej. Za sprawą działania czynników uszkadzających (np. bakterii lub urazu) dochodzi do patologicznego rozrastania się błony śluzowej w miejscu działania czynnika drażniącego. Niekiedy na powstanie nadziąślaków mogą wpłynąć także wahania hormonalne, niewłaściwa dieta czy niewłaściwa higiena jamy ustnej. Czasami ich bezpośrednią przyczyną jest przewlekłe zapalenie dziąseł u psa. U niektórych ras psów nadziąślaki występują zdecydowanie częściej. Pewne predyspozycje do ich rozwoju można wskazać u ras takich jak: bokser, buldog angielski, doberman, owczarek niemiecki, owczarek szetlandzki, pudel miniaturowy i pudel średni, sznaucer olbrzymi i sznaucer średni. Nadślądziak u psa - rodzaje Wyróżnia się cztery rodzaje nadziąślaków: kolczystokomórkowe, kostniejące, wielokomórkowe, włóknikowate. Zazwyczaj nadziąślaki rozwijają się w przestrzeniach międzyzębowych przedniego odcinka szczęki. Wśród psów najczęściej występują nadziąślaki włóknikowate. Pozostałe odmiany obserwuje się znacznie rzadziej – jedynie u owczarków szetlandzkich spotyka się nadziąślaki kolczystokomórkowe. Choć zmiany tego rodzaju nie dają przerzutów, mogą być dla zwierzęcia bardzo uciążliwe i powodować przerost dziąseł. W wielu przypadkach prowadzą do powstania głębokich kieszeni, w których zalegają resztki jedzenia umożliwiające rozwój szkodliwych dla zdrowia bakterii. Objawy towarzyszące powstaniu nadziąślaka u psa W dużej ilości przypadków nadziąślaki u psa mogą przez dłuższy czas pozostać niezauważone przez właściciela. Jeśli nie zaglądamy zwierzęciu do pyska regularnie, to istnieje duża szansa, że przeoczymy powstawanie tego rodzaju narośli. dlatego ważna jest regularna kontrola jamy ustnej psa. Niestety nadziąślaki u psów rozwijają się szybko i intensywnie, powodując wyraźny dyskomfort u zwierzęcia. W przypadku zaawansowanej ekspansji zmiany w jamie ustnej psa, widoczne zaczną być niepokojące zmiany w jego zachowaniu. Do najczęstszych objawów związanych z pojawieniem się tego rodzaju narośli zalicza się: nasilone ślinienie się, krwiste wypływy z jamy ustnej, zmienny apetyt i problemy z przyjmowaniem pokarmów, nieprzyjemny oddech z pyska, zmniejszenie masy ciała. Jak wygląda leczenie nadziąślaka u psa? W przypadku wystąpienia nadziąślaka u psa, kluczowe jest niedopuszczenie do dalszego rozrastania się narośli – szczególnie, że nieustanne jej podrażnianie i nagryzanie może spowodować przekształcenie się jej w zmianę o charakterze złośliwym np. nowotwór płaskonabłonkowy, kostniakomięsak, mięsak poprzecznie prążkowany lub włókniomięsak. Dodatkowo nie należy zapominać, że nadziąślak może być dużym źródłem dyskomfortu dla czworonoga – niekiedy prowadzi on do powstawania ran i stanów zapalnych, uniemożliwiających normalne funkcjonowanie. Narośli tych nie należy lekceważyć i w razie zauważenia niepokojącej zmiany w jamie ustnej zwierzęcia, jak najszybciej udać się do weterynarza. Im szybciej rozpoczniemy leczenie nadziąślaka u psa, tym mniejsza szansa na dalsze powiększanie się zmiany i rozwój groźnej choroby. Szczególnie, że operacja jest zazwyczaj nieunikniona. Usunięcie nadślądziaka u psa - czy jest konieczne? Tak - w większości przypadków lekarze weterynarii zalecają jak najszybsze chirurgiczne wycięcie nadziąślaka. Zazwyczaj usuwa się go, gdy jest jeszcze mały i nie wykazuje tendencji do nowotworzenia. Wycięcie małej narośli jest mniej inwazyjne i pozwala psu szybko wrócić do zdrowia. Usuwanie nadziąślaków zaawansowanych to z kolei zabieg rozległy, a co za tym idzie – większy jest obszar ingerencji i dłużej trwa rekonwalescencja psa. Usunięcie nadślądziaka u psa - cena Koszt usunięcia nadziąślaka u psa wynosi zwykle kilkaset złotych i uzależniony jest od zaawansowania zmiany i rozległości zabiegu. Przed zabiegiem lekarz wykonuje zdjęcie rtg, które pozwoli na dokładne obejrzenie stanu zębów pod nadziąślakiem. Zwykle wykonuje się także badanie histopatologiczne chorej tkanki, które pozwoli ustalić jej charakter. Od wyniku zależna będzie rozległość resekcji oraz rodzaj dalszego leczenia nadziąślaka u psa. Zabieg ginwektomii przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym i polega na wycięciu powstałych zmian do granicy między chorą i zdrową tkanką. Niektórzy weterynarze stosują dodatkowe wymrażanie miejsca wycięcia, co pozwala wydłużyć czas do ewentualnego wznowienia się choroby. Po operacji kluczowa jest regularna i dokładna higiena jamy ustnej zwierzęcia – wszelkiego rodzaju stany zapalne dziąseł mogą przyspieszyć nawrót choroby. Warto jednak wiedzieć, że choć rokowania po zakończonym leczeniu są dobre, to nadziąślaki u psa mają charakter nawracający. Dzieje się tak szczególnie w przypadku niecałkowitego usunięcia zmiany pierwotnej, jednakże nie jest to regułą.

hWiw.

8k34ujuhl2.pages.dev/55

8k34ujuhl2.pages.dev/203

8k34ujuhl2.pages.dev/316

8k34ujuhl2.pages.dev/228

8k34ujuhl2.pages.dev/3

8k34ujuhl2.pages.dev/278

8k34ujuhl2.pages.dev/8

8k34ujuhl2.pages.dev/392

8k34ujuhl2.pages.dev/245

czerniak u psa zdjęcia